In een serie stonden er twee Amerikanen naast elkaar. Om de familierelatie tussen hen duidelijk te maken zei de ene man: “he’s my cousin, twice removed“. Dat betekende dat er twee generaties tussen deze neven zaten. Lekker conceptueel (oftewel: alleen met het verstand te begrijpen), maar je kunt het natuurlijk een leuk of interessant verhaal vinden, hoe een familie in elkaar zit. Niets mis mee.
Ik vond dat ‘twice removed‘ heel grappig, omdat de andere man pal naast de spreker stond. Armen om elkaar heen. Er was geen enkele afstand tussen hen. Het ‘removed‘ (en ook my cousin uiteraard) was dus, heel duidelijk, totáál verzonnen. Een idee. Een verhaal. Een toevoeging aan, of sluier over, de realiteit van dat moment. Er was samenzijn*. Het ‘removed‘ was een gedachteconstructie (geen probleem).
Het deed mij wel denken aan de vergissing die zo snel gemaakt wordt als we praten over wat we allemaal zoeken. Geluk, welzijn, ontspanning, de Universele Mind, oké zijn, rust, de ruimte, jeZelf of hoe je het ook wil noemen wat je zoekt. Vaak zeggen of denken we dat dát ook twice of nog verder weg removed is. We hebben het idee dat er iets of iemand tussen ons en het gezochte staat.
Een verleden, een trauma, een partner, het feit dat je ‘moet werken’, herrie, een tekort aan geld, een verslaving, een fysieke ziekte, een gebrek aan verbinding, angst, of gewoon een gapend gat. Wat we ook denken dat het is, we menen dat het tussen ons en dat wat we zoeken in staat.
Misschien herken je een gedachte als ‘als ik nu maar niet zo naar opgevoed/ niet zo financieel afhankelijk/ niet zo ziek/ niet zo geconditioneerd/niet zo druk in mijn hoofd/niet zo ongemakkelijk/ niet zo bang ….was, dan….’ zou het GOED zijn. Dan zou IK goed zijn.
Misschien VOELT wat je zoekt zelfs ‘ten times removed‘ en weet je heel goed te vertellen en ook te verdedigen waarom dat ECHT zo is. Onschuldig en logisch, want het voelt nu eenmaal zo. Maar laat dat geen excuus zijn! Want dan kom je heel makkelijk in een feedbackloop van je ervaring terecht.
Dat ‘removed zijn’ kan namelijk helemaal niet. Niet bij de Amerikaanse neven en niet in jou. Omdat je al bent wat je zoekt. Altijd en overal. Ook al voelt het niet zo omdat er (even, nu) iets anders gedacht en gevoeld wordt. Iets anders verwoord wordt in concepten. Ingewikkelder wordt het niet mensen!
Eventuele bezwaren tegen deze pure eenvoud zijn persoonlijke gedachten (geeft niks). Eventuele ergernis: idem dito (ik hou van je). Eventuele wanhoop: het is allemaal hetzelfde creatiespul in beweging (laat maar gaan, joh <3 ).
Je bent wat je zoekt en je hoeft dus niet te mediteren of te manifesteren, te trancedancen of te treehuggen, al mag het allemaal wel. Je hoeft geen astrale, paddo- of andere droomreizen te maken, al moet je dat natuurlijk zelf weten. Je hoeft niet te vechten of te vluchten, al kan dat gebeuren. Je hoeft niets los te laten of wat vast te houden (dat kan niet eens). Je hoeft niets te overstijgen of te verwerken. DIT is het!
*Eigenlijk was er Éénzijn, maar goed 🙂 .
