Wandelend met een lieve vriendin mijmerden we over wat natuurlijk is. Natuurlijk zijn, natuurlijk bewegen, een natuurlijke respons hebben. ‘Zonder hekjes’ zag zij heel helder. ‘Niet aangeleerd en geloofd’ meende ik.

En nu ga ik weer even een onderscheid maken dat er in wezen niet is (er is geen ENKEL onderscheid, alles is Mind in beweging). Onnodig ingewikkeld misschien. Maar als we ons dan toch een persoontje in de wereld wanen en psychisch lijken te lijden, is het misschien een handig tussenstapje of een fijne mijmering. Woelt het op z’n minst iets los.

Ik begin met je eerste natuur; zoals het van zichzelf is. Zoals je geboren bent. Zonder oordeel, maar wel met onderscheidingsvermogen. Aan- en invoelend, nog zonder daar een persoonlijkheid bij te verzinnen waar dat aan vast zou hangen. Weten zonder kennis. Pure intuïtie zonder ‘een intuïtief mens’ menen te zijn. Misschien ook (dat weet ik niet zeker) aanleg voor specifieke ‘dingen’.

De eerste natuur is de totale uniekheid van het aardepakje, zonder het idee bijzonder te zijn, of überhaupt iemand te zijn. Voedsel zonder toevoegingen vind ik hiervoor ook wel een mooie metafoor; je hebt voedsel dat aan de bomen en in de grond groeit (eerste natuur) en je hebt producten die daarvan gemaakt worden. In fabrieken. En zo komen we bij:

De tweede natuur. Van alles wat we aangeleerd en ’toegevoegd’ hebben kunnen we zeggen ‘het is mijn tweede natuur geworden’. Gedachte-, gevoels- en reactiepatronen. Vaardigheden, culturele conditioneringen, verslavingen, geloof (al dan niet religieus), aangereikte ideeën over hoe-de-dingen-zouden-moeten-zijn en ideeën over wie-en-hoe-ik-ben. In deze tweede ‘natuur’, die dus eigenlijk onnatuurlijk is maar wel gewoon gebeurt, ontstaat alle gedoe. Buiten wat handige, praktische skills (geen probleem uiteraard) zit in je tweede natuur al het psychische ongemak en alle fysieke verkramping.

De tweede natuur omvat vaak het onderdrukken van je eerste natuur en het uit het zicht verliezen van je ware natuur.

Want natuurlijk is er ook nog onze ware natuur. De bron van alles: Een compleet onpersoonlijk, vormloos potentieel. Eigenlijk de enige natuur die werkelijk is. Waaruit je eerste natuur geboren wordt als ervaringsvoertuig of tijdelijke realiteit, en waar je tweede natuur onderweg bij verzonnen wordt.

Afbeelding van Steve Buissinne via Pixabay