‘DIT is het‘ zeg ik wel eens, om aan te geven dat we nergens heen hoeven of kunnen, dat er niets te doen of te zoeken is, dat er niets anders bestaat dan de huidige, bewegende, ervaring en dat nu alles al compleet is. En dat dit kennelijk gezien of beseft of gerealiseerd kan worden. Of zo. Aan de hand van de 3 principes (een westerse, psychologische weg) of via een andere deur. Maar laatst dacht ik: je kunt ‘m ook omdraaien (uiteraard). Dan krijg je:

‘HET is dit’.

En dat vond ik kennelijk ineens geinig omdat we het woord ‘het’ best vaak gebruiken als onbepaald of onpersoonlijk voornaamwoord, zoals mijn taalkundige brein weet op te hoesten. Zoals in: het regent. En: het loopt anders. Waarin dus de onpersoonlijke aard van het leven (h)erkend zou kunnen worden, zoals ik eerder schreef.

Nu zag ik ‘m weer net even anders. Ik hoorde dat ongrijpbare, onbepaalde en onpersoonlijke HET als woord voor de Universele Mind (het pure Zijn, of het grote Niets, net hoe je het wil noemen). En ik dacht terug aan de zogenaamde gender reveal van het tweede kleinkind, een aantal maanden voor ze geboren werd: HET is een meisje! werd gemeld. Geweldig; HET manifesteert zich als een meisje.

Net zoals HET regent en HET vaak anders loopt dan eerder gedacht. Of wanneer gezegd wordt: HET is raar, HET is mooi, HET is lang geleden of HET werkt! HET is lekker, HET is niet te vreten, HET is vreselijk, HET is fantastisch! HET lijkt erop dat…of HET doet pijn.

De menselijke focus ligt vaak op het onthulde gender, de regen, op het anders lopen, op het oordeel ‘raar’, op de perceptie van ‘mooi’. Onze aandacht wordt gericht op de tijd, en op het feit dat ’t werkt of de pijn. Oordelen als lekker, niet te vreten, vreselijk en fantastisch lijken belangrijk, maar wat is HET?

Natuurlijk, we kunnen daar een antwoord op geven ‘in de vorm’. Dan zeggen we: het kind is een meisje, de wolken regenen, het leven loopt anders, het boek is raar, het kunstwerk is mooi, die gebeurtenis is lang geleden enzovoorts.

Maar dan missen we misschien de zogenaamd ‘diepere’ vraag die gesteld wordt. Mijn insteek is nu om voorbij te gaan aan de genderkwestie in‘ How I wonder what you are‘ (zie foto) en meer te kijken in de richting: wat is HET waar het allemaal (schijnbaar) in beweegt of uit voortkomt?

De conclusie zou kunnen zijn: ik weet HET niet. Of: HET is een mysterie 🙂 . Of: ……

Afbeelding van Marc Leos via Pixabay