Eigenlijk kun je van één ding wel zeker zijn: als er een hoop fuss is, gaat het over fear. Of liever gezegd: komt het voort uit fear. De fuss gaat dus niet, nee echt niet en echt nooit, over het onderwerp waar het over lijkt te gaan. Fuss gaat uitsluitend over fear. Heel eenvoudig. En mijn gebruik van de Engelse taal hier gaat alleen over mijn voorliefde voor alliteraties 🙂 .
“What’s the fuss about?” vraagt iemand met opgetrokken wenkbrauwen die allerlei gekrakeel waarneemt over een onderwerp waar hij of zij toevallig niet bang voor is. En degene die de fuss maakt, verdedigt zich dan misschien met hand en tand door te roepen dat de fuss nodig of onvermijdelijk of menselijk is. Logisch, want hij of zij voelt fear. Het is op zo’n moment dan ook écht niet handig en totaal niet behulpzaam om te zeggen dat er niet zo’n fuss gemaakt mag/ moet worden. Dat doe je ook niet (hoop ik) tegen je peuter die uit z’n plaatje gaat omdat z’n favoriete knuffel Konijntje even kwijt is. De kleine is bang, want heeft per ongeluk geleerd, of geïnterpreteerd, of geconcludeerd, dat z’n veiligheid afhangt van de aanwezigheid van Konijntje. Dus fuss is logisch.
Fuss van een zogenaamde ander vraagt niet om gesus, maar om begrip. Fuss in je zogenaamde zelf mag ook gezien worden voor wat het is: een angstige reactie op een angstige Denkprojectie, die we misschien ‘een situatie’ noemen. Fuss in de zogenaamde wereld gaat ook altijd over fear. Misschien beleefd als angst voor elkaar, angst voor verlies, angst voor een (niet bestaande) buitenwereld, angst voor sterfelijkheid, angst voor de toekomst, angst voor gebrek of angst voor pijn en lijden (wat dus van zichzelf al pijn en lijden is).
Het onderwerp, de inhoud, maakt eigenlijk niet uit. Fuss volgt, of is de andere kant van, fear. En fear heeft maar één oorsprong, die tweeledig is: a) niet weten hoe vormloos je in wezen bent en b) niet weten hoe de vorm vormkrijgt (via Denken!). Fear is een reactie vanuit de beperkte persoonlijkheid die vergeten is dat hij of zij de Onbeperkte Onpersoonlijkheid Zelve is. Fuss, zou je kunnen zeggen, is een roep om rus(t). Van binnenuit, waar het nu al IS.