Als er zich iets afspeelt of iets gevoeld wordt wat we menen niet te willen, ontstaat er vaak zomaar een (aangeleerd) mechanisme of persoonlijk lijkend proces: de ‘creatie’ van veel gedachten. Vandaag noem ik dat even: naar het VVV stappen. In plaats van hier te blijven, waar je nu al (bewust) bent, in/met/als een ‘naar’ gevoel, vlucht je in Verhalen, Verklaren en/of Verdedigen. Voilà het VVV.

En ik moest erg lachen toen ik opzocht wat die afkorting ook alweer betekende. Ik las: Vereniging Voor Vreemdelingenverkeer. Da’s helemaal mooi, voor mijn metafoor van vandaag. Je zou kunnen zeggen dat gedachten vreemdelingen zijn voor je ware natuur. Omdat de taal, en daarmee alle verhalen, alle verklaringen en alle verdediging, is aangeleerd. Als er zich dus iets afspeelt of iets gevoeld wordt wat we denken niet te willen, blijven we niet (bij?) onsZelf, de ruimtelijkheid, maar grijpen we naar het vreemdelingenverkeer 🙂 .

Geeft niks. Het zijn wat mij betreft meestal onschuldige toeristische uitstapjes, die zeker vermakelijk kunnen zijn of waar kunnen voelen, maar niets te maken hebben met de realiteit van dit, hier, nu, je ware (onpersoonlijke) natuur.

Mocht je het gevoel hebben te kunnen kiezen in enig moment, als je merkt dat je in het VerhalenVerklarenVerdedigen kantoor staat of aanstalten maakt om daar naartoe te vertrekken; sta/val even stil. En realiseer je dat je al Thuis bent en nergens heen hoeft.

Afbeelding van CopyrightFreePictures via Pixabay