Bovenstaande zei ik tegen een lieve gesprekspartner die, zoals wij allemaal, in de valkuil was gevallen van het idee dat de 3 principes iets van zichzelf zijn. Iets om te begrijpen, om te bestuderen, om ‘vanuit te leven’, om stuk voor stuk te analyseren en te omkaderen, om te vergelijken met andere stromingen en terminologie, om inzicht in te krijgen om iets op te lossen.
Er was, kortom, een ding gemaakt van de 3 principes. En zo leken die zélf een noodzakelijk onderwerp van gesprek. Wat natuurlijk heel cool kan zijn als je graag filosofeert of als je facilitator wil worden, maar waar je geen ruk aan hebt als je bang bent of een probleem meent te ervaren. Dat is hetzelfde als uitgebreid mijmeren over de zwaartekracht terwijl je op je gezicht ligt te bloeden. Dan kijk ik persoonlijk liever (als er geen acute praktische hulp nodig is) waar die 3 principes naar wijzen. En dat is in mijn optiek
1. waar je angst en je probleem nu feitelijk uit bestaat en
2. naar wat je werkelijk bent.
De 3 principes zijn een heel handig hulpmiddel, een beregoeie beschrijving, een machtig mooie metafoor, een deur naar de Waarheid van wat-al-zo-is. Of je dat nu weet of niet, of je dat nu zoekt of niet, of je dat nu wil of niet, of je het nu gelooft of niet.
En wat is al zo?
Je Bent. Bewust. Van voorbijgaande, variabele vorm & inhoud (Denken). Onontkoombaar en onmiskenbaar. Daar kun je dus he-le-maal niets mee. Zeker niet ‘ergens vanaf komen’. Het kan wél gebeuren dat je zomaar inziet dat dit ook niet hoeft. Dat het geen probleem is om een gevoel te ervaren. Om te leven. Dat je helemaal oké bent met je voorbijgaande, variabele menselijkheid in het besef van je blijvende, goddelijke essentie (het Zijn zelf, zonder vorm & inhoud). En dat je vanzelf beweegt, omdat dát is wat vorm en inhoud (Denken) nu eenmaal doet.
