Het lijkt een hardnekkig misverstand te zijn; de aanname of het geloof dat we iets moeten DOEN met het DENKEN. Dat we iets moeten doen met gedachten en hun keerzijde: gevoelens. Dat we iets moeten doen met reeds gecreëerde ervaringen, zou je ook kunnen zeggen. We willen (of hebben gewoon geleerd en geloofd dat het zo moet) deze ervaringen verklaren, analyseren, ombuigen of er iets mee knutselen als ‘een plekje geven’. Terwijl we niet eens weten wie of wat de ‘ik’ is die dat zou moeten doen, maar dat zet ik vandaag even terzijde, om te kijken naar de AARD van ervaringen.
Durf je in overweging te nemen dat, aangezien elke gedachte, gevoel en ervaring een Denkcreatie is, de aard ervan illusoir is? Hoe écht het ook voelt en er uit ziet? En dat we, in plaats van nadenken over al die reeds gedachte gedachten, simpelweg een licht kunnen schijnen op de gecreëerde ervaring? Want illusies die als zodanig en op die ‘wijze’ aan het licht worden gebracht, verdwijnen vanzelf en onmiddellijk. Op dezelfde manier als een schaduw op de muur of het monster onder je bed verdwijnt zodra je er een zaklamp op zet. En dat is heel wat anders dan over de schaduw zeggen: “ach, het is maar een gedachte” (ook al is dat waar). Het is heel wat anders dan, kijkend naar de schaduw (de illusie), je schouders ophalen en zeggen: “het is wat het is” (ook al is dat waar). Het is heel wat anders dan blijven staren naar de bewegende schaduw en zeggen: “alles is 3P” (ook al is dat waar).
Die (van zichzelf correcte) woorden kunnen soms zomaar een schijnsaus van Waarheid over de illusie gieten, in plaats van de illusie te zien/ (h)erkennen voor wat ‘ie (nu al) IS. Licht (je zou kunnen zeggen, het licht van binnenuit, het Licht dat je ware natuur is) op de illusie zetten doet ‘m vanzelf verdwijnen. Een deken eroverheen gooien (denken erover!), hoe ‘3P’ of anderszins ‘spiritueel’ of ‘buiten de box’ ook, houdt de illusie in leven. Zie je ’t verschil?
Je MERKT trouwens vanzelf als het verschil niet ingezien wordt. Dan blijven de(zelfde of hetzelfde lijkende) schaduwen zich aandienen. En blijf je ervan schrikken. Geeft natuurlijk niets. Je doet/ er gaat dan niets fout; je bent en blijft in Wezen het licht waar alles in verSCHIJNt en weer verdwijnt.
