Herhaling is de kracht van reclame en lijkt ook een aspect van de persoonlijke geest te zijn (tenzij je ‘goed’ of ‘dieper’ kijkt, dan blijft ook hier Niets van over!). Volgens wetenschappers zijn hersenen erop ingericht om her-haling te her-kennen uit her-inneringen. Vanwege efficiëntie of zo. Het resulteert kennelijk in energiebesparing. Da’s vrij praktisch voor het leven in de vorm; zo hoef je niet steeds dezelfde weg te leren en weet je welke spullen, of kinderen, op het schoolplein ‘van jou’ zijn.
Het persoonlijke denken bevat het concept ‘herhaling’ (en vergelijken!). En dat doet het LIJKEN alsof je dingen twee of meerdere keren kunt doen, waar in werkelijkheid elk moment anders en nieuw is. Het LIJKT of er eerste keren en laatste keren zijn, maar dat is alleen omdat het menselijke denkvermogen dat er van maakt en het er dus zo uitziet.
Recent hoorde ik de term ‘de laatste keer’ regelmatig uit mijn mond en andere monden rollen. Het had een context, schijnbaar. Het leek zo. Het gaf ook niks. De menselijke geest heeft een herinnering aan eerdere keren en het vermoeden (de voorspelling) dat er geen ‘zelfde’ of gelijksoortige beweging plaats zal vinden in de toekomst.
Maar dat is altijd al zo, als we goed kijken!
DIT (alles, wat er ook is) is de eerste keer. De eerste keer dat deze realiteit precies verschijnt zoals het nu verschijnt. EN de laatste keer. Het is eerste keer dat DIT (alles, wat er ook is) deze specifieke vorm aanneemt. EN de laatste keer. Dit is een uniek moment of een unieke beweging in de eeuwigheid. Een droommoment dat nooit meer zo terugkeert. Een (of DE) big bang. De eerste keer IS de laatste keer en andersom. Er is geen keer, er is alleen maar DIT.
Zo is DIT de eerste en de laatste keer dat ik nu, hier althans, een stukje schrijf. Denk ik dan. Dagdag!
Afbeelding van Christel SAGNIEZ via Pixabay
