‘How do we prepare young people for a world we cannot imagine?’ staat te lezen op een groot scherm. Iemand houdt een voordracht op de kennismarkt van het Ministerie van Onderwijs. De zorg die hier uitgesproken wordt, is van alle tijden. Er is een nieuwe generatie en die moet worden klaargestoomd voor de toekomst. Wij als volwassenen zullen moeten uitvogelen hoe. Want wij dienen de koers te bepalen voor hen die dat zelf (nog) niet kunnen. En we hebben geen idee hoe de wereld er morgen uitziet, laat staan over tien jaar. Dus gaan we oplossingen bedenken voor dit probleem waarmee we onszelf in onze angst hebben opgezadeld. Uiteraard met de beste bedoelingen. Want wij houden van onze kinderen. Wij willen het beste voor hen.
‘Make students hungry for knowledge’ luidt één van de antwoorden op de gestelde vraag. Die verbaast me. Is dat nodig dan? Volgens mij is nieuwsgierigheid aangeboren. Ieder nieuw mensje wil van nature de wereld ontdekken en dingen WETEN. Vaak zwakt dat inderdaad af wanneer ze in het keurslijf van school worden gedwongen. Als er voor jou bepaald wordt wat je moet willen weten (en hoe) is de lol er snel af. Gelukkig zijn er al veel fijne ontwikkelingen in nieuw onderwijs aan de gang.
Het antwoord dat in mij opkomt op bovenstaande vraag is: ‘They are probably better prepared than we can possibly imagine.’ Kijk eens goed naar die kinderen. Ze worden geboren met alles wat ze nodig hebben. Net als wij ooit. Met hun natuurlijke flexibiliteit passen kinderen zich moeiteloos aan veranderende omstandigheden aan. (Tot wij ze in strakke denkstructuren proberen te duwen). Daar hoeven we dus niet bang voor te zijn. En wat in de loop van hun leven verder nog van pas komt, pikken ze wel op. Zoeken ze wel uit. Vinden ze. Creëren ze; ook zonder dat wij daar een plan voor hebben. Zij zijn veel slimmer dan wij ons kunnen voorstellen. Met voldoende vrijheid kunnen ze dat ook laten zien. Relax.