Als ouders bedenken we veel voor onze kinderen. Ze zijn slim, dus ze moeten studeren. Dan hebben ze meer mogelijkheden. Het is het beste voor ze om ver bij drank en drugs vandaan te blijven en geen tatoeages te nemen. Dat is makkelijker als ze later gaan solliciteren. We vinden het belangrijk om ze normen en waarden mee te geven – maar dan wel die van onszelf. Enzovoorts. Tegenwoordig denken wij hier iets anders over. In deze video geven we je dan ook graag een tip die opvoeden een stuk makkelijker en leuker kan maken.
Hmmm… enig hoor, en zeker in grote mate een aanlokkelijk idee. maar, het opgeven van je overtuigingen brengt toch ook de valkuil van grenzeloosheid mee, gebrek aan kaders, waaruit een zeker gevoel van veiligheid komt om te kunnen ontwikkelen? Een gebrek aan ouderlijke verwachtingen, kan misschien ook juist voor erg veel onzekerheden zorgen…?
Hallo Leentje! Dankjewel voor je reactie. Zoals ik het zie: zonder bedachte kaders kan het uitgangspunt liefde worden. En dan niet in de voorwaardelijke, persoonlijke variant die we allemaal zo goed kennen, maar als het innerlijk kompas waar iedereen mee geboren wordt. Daar vinden we alle veiligheid die we ooit nodig zullen hebben, onafhankelijk van iets of iemand buiten ons (zoals de goedkeuring van ouders of leeftijdsgenoten). Zou het niet fijn zijn als we dit wisten en dit kompas gebruikten om in elk moment de ‘juiste’ stappen te nemen en een adequate respons te hebben op wat er zich zoal aandient? Bovendien is deze liefde/dit kompas onveranderlijk, in tegenstelling tot onze bedachte kaders.
Natuurlijk is het wel handig om ons aan praktische afspraken te houden die we gezamenlijk gemaakt hebben, zoals bijvoorbeeld rechts rijden (in Nederland dan) :-). Een zonnige groet, Angela