“Hoe leg ik de 3 principes aan mijn kinderen uit?” is een vaak gehoorde vraag die we op verschillende manieren kunnen beantwoorden. Meestal zeg ik nu: ‘doe maar niet, joh’. We hebben wel een boek geschreven voor kinderen (Binnenstebuiten Bente) dat ze kunnen lezen, maar het lijkt me belangrijker dat ouders zich bewust worden van wie ze zijn: het Leven (Mind) zelf. En ook; hoe elke ervaring die iets anders vertelt dan dat, bestaat uit Denken in die Mind en het Bewust-zijn daar van. Beginnend bij de gedachte dat je een afgescheiden mensje bent dat zichzelf staande moet zien te houden in de wereld.
Iets waar het overgrote deel van de jeugd van nu rotsvast van overtuigd is, waardoor ze vaak vastlopen of omvallen.
Kinderen, vooral als ze nog heel jong zijn, geloven nog helemaal niet in het idee van een ‘ik’ en ‘de wereld’. Dat komt later pas, wanneer ze dat misverstand ergens oppikken. Van jou of op school of waar dan ook. Het lijkt onvermijdelijk en het is volgens mij niet te voorkomen in dit spel van het leven. Er gaat dus niets mis.
Toch kunnen we, als we ons als ouders bewust zijn van de werking van de 3 principes, er best een beetje op letten dat we onze kinderen niet zoveel aanleren van wat allemaal niet waar is. Door dat zelf voor te leven. Niet als krampachtig gestuurde en gecontroleerde manier van opvoeden en bewegen, maar door de ‘bijverschijnselen’ van je eigen inzicht te leven (en daar hoef je gelukkig niets voor te doen; dat gaan vanzelf).
Dat zou kunnen zitten in het belichamen van het besef dat je in wezen niets van buiten nodig hebt om je compleet te voelen en je veilig te weten. Het zou kunnen zijn dat je laat zien dat je in elk moment vrij mag voelen wat er te voelen valt. Dat dit heel natuurlijk is en je niet ‘stuk’ gaat van een emotie. Het zou zo kunnen uitpakken dat je vanzelf en spontaan toont dat er begrip en compassie is voor ieders menselijke ervaring. Het zou zich kunnen manifesteren als de dingen eenvoudig houden en weinig zorgelijkheid. Het zou eruit kunnen zien als (bewegen vanuit) Liefde in plaats vanuit angst.
Nogmaals; ga niet je best om doen een bepaalde persoonlijkheid als ouder tentoon te stellen. Ga niet alles checken met je 3 principe meetlat of vergrootglas; dat zou heel kunstmatig zijn en niet ‘authentiek’. Blijf gewoon zelf naar binnen kijken.
Ik voorspel dat dit het nageslacht helpt om hetzelfde te doen. Dat kan zomaar resulteren in een kind dat compleet zichzelf durft te zijn, als in: vrije uiting geeft aan wat er in het moment gezegd of gedaan (geleefd!) wil worden. Een kind dat niet te lijmen is met een natte vinger, niet te manipuleren, om te kopen of te chanteren. Niet te kwetsen met wat woorden en zich toch in volledige verbinding weet met alles en iedereen. Omdat het zijn ware Wezen kent en daarmee die van ‘de ander’. Een kind dat geen voetveeg is, maar ook geen bullebak; innerlijk evenwichtig en stil, onder alle bewegingen. Een kind dat zijn of haar eigen wijsheid durft te volgen en niet afhankelijk is van jouw goede raad en goedkeuring (da’s misschien wel even een ‘dingetje’ 🙂 ).
Zo worden (blijven) zowel jij als je kind autonoom en verbonden.
Daarom: leer kinderen niet wat die 3 principes zijn of hoe die werken, maar blijf je bewust van wie je kind werkelijk is (niet het afgescheiden vormpje dat je waarneemt). Leef en belichaam zelf deze realisatie.
p.s. Dit vers geschreven boek van onze oud-trainee Merel Sprong gaat over kinderen en opvoeden vanuit kennis van de ‘3 principes’. Het is heerlijk helder en een lekker eenvoudige leidraad.