Genietend van mijn verse jus d’orange op een zonovergoten terras hoor ik de vrouw aan het tafeltje naast me verzuchten dat ze er zo van baalt dat het weer zomer is.

Wat?! Dit is toch genieten?

De vrouw vervolgt haar – in mijn beleving vrij wonderlijke – statement vervolgens met:  “Ik haat vakantie, maar ik moet mijn dochters iets van de wereld laten zien en dus ga ik toch maar. Ook al is het elke keer vreselijk ellendig.” Haar vriendin knikt meewarig.

Het verhaal gaat verder. Er wordt gesproken over inpak-stress, stress tijdens ellenlange autoritten, stress door het moeten vermaken van knorrige kinderen die uit hun ritme zijn, stress door heimwee naar je huis, stress door een toch vaak wel teleurstellende vakantiebestemming en stress door ruzie met je partner (veroorzaakt door alle andere stress).

Het aanhorende kan ik me inderdaad voorstellen dat je geen zin hebt in vakantie of de zomer in zijn algemeenheid als dit is hoe je het ervaart.

Maar… De vrouw voelt zich niet zo omdat er iets mis is met de begrippen ‘zomer’ of ‘vakantie’. Nee, ze voelt zich zo ellendig omdat ze bepaalde overtuigingen heeft.

Ze denkt dat het belangrijk is om haar kinderen iets van de wereld te laten zien. Dat je op een bepaalde manier je auto in moet pakken. Dat je als ouder verantwoordelijk bent voor de gemoedstoestand van je kinderen en ze dus blij moet maken. En je je zelf niet goed kan voelen als die kleine mensjes (even) ontevreden zijn. Dat je je huis nodig hebt om je goed te voelen. Dat je omgeving bepaalt of je ergens van kunt genieten of niet. Enzovoorts.

In het moment lijkt het voor de vrouw waarschijnlijk allemaal heel reëel. Zou ze zich echter realiseren hoe het samenspel tussen haar gedachten (die overtuigingen) en haar bewustzijn (die ze er zó echt uit doet zien) haar realiteit bepaalt, vermoed ik dat ze vrij zou zijn om andere keuzes te maken.

Misschien zouden de keuzes die ze nu maakt voor haar meisjes niet meer voelen als ‘het grote jaarlijkse offer’. Zou ze gewoon niet meer gaan, omdat ze zou opmerken dat ‘iets van de wereld zien’ ook maar een gedachte is. Of zou ze inzien dat ze overal gelukkig kon zijn, ook ver bij haar fijne huis vandaan. En zou het opeens best leuk kunnen zijn om met haar gezin op vakantie te zijn.

Ik weet niet wat het precies voor haar zou betekenen, maar ik weet wel dat er vrijheid zit in de realisatie dat je mag en kan doen waar je zin in hebt. Voor de vrouw op het terras, maar ook voor jou en mij.

PS. Maak jij ook offers die vooral voor veel stress en ontevredenheid zorgen? En zou je willen dat dat anders kon? Kom dan naar één van onze Shiftdagen. We gaan graag met je in gesprek over hoe ook jij meer vrijheid kan ervaren in je leven, zodat offers maken verleden tijd wordt.