Faalangst. Ook zo’n begrip waar we onszelf en onze kinderen mee opzadelen. In alle onschuld, maar onnodig. Je bent namelijk niet bang om te falen; je voelt simpelweg angst omdat er in dit moment angstige gedachten in je op komen. En dat is een wezenlijk verschil.

Ga je uit van het hebben van faalangst, dan is er actie te ondernemen. Oefenen met dingen doen waarvoor je bang denkt te zijn in het kader van feal the fear and do it anyway. Jezelf steeds opnieuw (laten) vertellen dat het niet erg is om te falen of dat het juist goed is om te falen (de nieuwste trend). Trainingen volgen waarin je technieken leert op het gebied van ademhalen of het veranderen van je angstige gedachten in zelfverzekerde gedachten.

Begrijp je echter (niet met je hoofd, maar met heel je wezen) dat alle angst, waar je ’t in je onschuld ook aan verbindt, niet meer is dan een gedachte in dit moment, dan verandert alles. Je zou kunnen zien dat gedachten vluchtig van aard zijn. Dat je er NIETS mee of tegen hoeft te doen (sterker nog; iets doen met je gedachten is contraproductief).

Dit begrip zou, bijvoorbeeld op scholen, voor heel wat ontspanning kunnen zorgen. Kinderen die weten dat ze altijd oké zijn en dat elke emotie mag komen en gaan zullen in zoveel meer vrijheid en liefde bewegen. Kinderen die weten dat ze best boos mogen zijn, maar daar geen actie op hoeven ondernemen, zullen minder geneigd zijn te vechten. Kinderen die weten dat hun ongenoegen niet van buitenaf komt, zullen minder geneigd zijn te pesten. Kinderen die weten dat hun welzijn nergens van afhangt, niet van resultaten en niet van goedkeuring van anderen, zullen onafhankelijke denkers worden.

(Misschien kunnen ze beginnen met Binnenstebuiten Bente lezen. En als jijzelf meer hierover wil weten zodat je je kinderen kunt opvoeden met dit uitgangspunt ben je van harte welkom op één van onze Shiftdagen. :-))

Foto © Rob Tol