Toen ik meer inzicht kreeg in de 3 principes en mijn leven volautomatisch een stuk makkelijker en meer ontspannen werd, kwam er één vraag op die eerder nooit een issue was geweest. En dat was hij toen ineens wél:
“Is dit een gedachte of wijsheid?”
Het was me namelijk duidelijk geworden dat heel veel (echt HEEL VEEL) van wat ik dacht, nogal voorbijgaand en vergankelijk van aard was. En ik herkende steeds beter dat veel van mijn persoonlijke gedachten gestoeld waren op onzekerheid. En, had ik geleerd, onzekere gedachten kun je beter niet volgen. Die zijn weinig betrouwbaar.
Wat wél betrouwbaar was, had ik begrepen, was (is) ‘wijsheid’. Want wijsheid komt niet van het persoonlijke denken, maar vanuit universele Mind. En Mind is het leven zelf dus enorm betrouwbaar.
Tot zover mijn inzichten destijds.
Het bracht me tot een wonderlijk en nogal stagnerend dilemma, want hoe wist ik nou of ik een gedachte moest negeren of dat ik erop kon vertrouwen omdat het geen gedachte maar ‘wijsheid’ was?
Het bracht een berg aan vraagstukken met zich mee, zoals deze:
- Ik had destijds zin om Shift Academy te starten, maar was dat wijsheid of wilde ik het uit onzekerheid omdat ik mijn toenmalige bedrijf niet meer leuk vond?
- Vond ik dat bedrijf echt niet meer leuk of was ook dat slechts een onzekere, persoonlijke gedachte?
- Mijn partner van toen was verslaafd en vertoonde in mijn ogen onvoorspelbaar en soms angstaanjagend gedrag. Ik wilde bij hem weg maar ja, was dat wijsheid of alleen maar een onzekere gedachte en kon ik ook ‘gewoon’ iets anders over hem en onze relatie denken?
Ik had het er in mijn hoofd soms heel druk mee, met dat op zoek zijn naar het juiste en meest wijze om te beslissen.
Het ging totaal aan me voorbij dat ik ondertussen van alles aan het doen was. Ik deed boodschappen, zorgde voor mijn kinderen, werkte met mijn klanten, schreef blogjes op https://www.3principles.nl/, ik kocht de domeinnaam ‘Shift Academy’, mijn aanbod voor het oude bedrijf werd steeds meer 3P en steeds minder marketing, de 3P Radioshow/podcast ging van start, de partner kreeg het verzoek om het eens een tijdje alleen uit te zoeken, ik ging toch met hem op vakantie, vierde de diploma’s van de kinderen… kortom: ik leefde in en deed vanuit volle wijsheid zonder dat ik het door had.
Dat leven en bewegen ging namelijk niet in het tempo dat ik bij wijsheid vond passen en was ook niet zo radicaal als ik dacht dat wijsheid zou zijn. Ik had het beeld dat beslissingen gebaseerd op wijsheid een ferme ‘ja’ of ‘nee’ met zich meebrachten en geen kleine (tussen)stapjes of banale activiteiten kende.
Zonder dat ik het in de gaten had, was ‘wijsheid’ een concept geworden waar ik van alles aan had opgehangen en waar ik veel denkwerk aan besteedde.
Tot ik doorhad dat wijsheid altijd alleen in het hier en nu kan regeren. Wijsheid kijkt niet terug. Wijsheid kijkt niet vooruit en doet geen voorspellingen over de toekomst. Wijsheid wikt en weegt niet maar beweegt & doet. Ik wik & weeg en twijfel & zoek houvast met al het denken dat me ter beschikking staat.
Met dat inzicht werd het antwoord op de vraag “Is dit een gedachte of wijsheid?” heel gemakkelijk. Voor mij ziet het er tegenwoordig zo uit:
Een gedachte wordt gedacht. Wijsheid wordt gedaan.
Hoe ziet dat er voor jou uit? Ik hoor het graag in de comments!
