Het afgelopen jaar heb ik af en aan zitten spelen met ChatGPT* naar aanleiding van een paar korte cursussen die ik in het kader van Artificial Intelligence deed. Best geinig dat je met een chatbot ‘gesprekken’ kunt voeren waarbij Chatje als het ware met je meedenkt.
Maar wat me opviel: Chatje kan niks zelf verzinnen. Hij kan alleen op basis van, weliswaar onnoemelijk veel, oude informatie tot een antwoord komen. Waardoor hij in mijn ogen vooral oude wijn in nieuwe zakken produceert.
Mensen zijn over het algemeen veel beter dan ChatGPT in staat om écht nieuwe, creatieve dingen te verzinnen omdat wij kunnen putten uit een universele energiebron vol frisse nieuwe gedachten waar Chatje niet op aangesloten is.
Ik zag er een behulpzame metafoor in die iets duidelijk kan maken over de werking van de 3 principes. Als mensen lijken we soms, net als Chatje, geen toegang te hebben tot nieuwe, heldere gedachten.
Als de pijplijn naar die universele energiebron (‘Mind’ in 3P terminologie) is verstopt door ouwe meuk bijvoorbeeld. In dergelijke momenten lijkt voor mij die buis meer een open verbinding met een riool vol stinkende angstgedachten, drijvende ik-ben-niet-goed-genoeg drollen en kluwens straks-gaat-alles-mis haarballen. Allemaal shit die ik al honderd(duizend?) keer gedacht heb in de één of andere vorm. Dan kan het heel nuttig lijken om in die substantie te roeren om te kijken of ik er iets nieuws van kan maken, qua ervaring.
Net als Chatje probeer ik dan van oude informatie een leuke, zo-goed-als-nieuwe combi te maken in de hoop dat dit tot een beter en verfrist gevoel leidt. In zulke momenten verbind ik zonder enige terughoudendheid een schaamtevolle herinnering met een gewoontegetrouwe onzekerheid en extrapoleer de uitkomst daarvan naar de toekomst. Die er dan prompt net zo schaamtevol en onzeker uitziet als de oorspronkelijke ingrediënten. Logisch, want een meer recente compositie van oude shit stinkt nog steeds.
Gelukkig kan ik als mens, in tegenstelling tot ChatGPT, beoordelen of ik oude rommel aan het herschikken ben. Ik heb (net als iedereen overigens) een thermometer die me waarschuwt als de pijplijn naar Mind verstopt is. Dan voelt het verkrampt, onrustig, somber of zwaar – zeg maar allesbehalve okay.
Herken je dat? Zelfs als je min of meer positieve antiquiteiten van de gedachtenzolder hebt gehaald, registreer je waarschijnlijk dat er ergens iets niet klopt.
En het fijne is: zodra je dat ziet of voelt, ben je je in één klap weer bewust van het feit dat je tegen denken aankijkt. Het maakt de pijplijn in een oogwenk blinkend schoon en vrij voor frisse, nieuwe, heldere en nooit eerder gedachte gedachten. Moeiteloos.
*) Voor wie het niet kent, zo wordt ChatGPT omschreven: “ChatGPT is een door OpenAI ontwikkelde chatbot, gebaseerd op generatieve kunstmatige intelligentie en ontworpen voor het voeren van dialogen met gebruikers.”
