Gosh, wat werken we hard om onze menselijkheid te bedwingen.
Er is verdriet maar dat mag niet – of beter gezegd: het mag wel, maar dan wel graag in afgepaste, overzichtelijke hoeveelheden op momenten die ons niet teveel in de weg zitten. Het moet je niet je baan of je relatie kosten, dat gehuil en gesomber. Neem dan maar liever een antidepressivum of zorg voor een andere copingstrategie om binnen de zelfbedachte grenzen van toegestane mate van verdriet te blijven.
Er is boosheid maar dat mag niet… nou, ja, het mag wel als er écht iets héél erg onrechtvaardigs is gebeurd. Maar ook dan graag wel een beetje gecontroleerd, die woede. Want je wilt toch voorkomen dat je iemand op zijn neus timmert of van de weg afrijdt. Onderdrukken dus, die woede. Of uitleven op een bokscursus of zorgen dat ‘ie niet meer ontstaat door flink te mediteren.
Er is angst en dat mag ook niet want dat voelt onprettig en is onhandig. Okay, okay, ook hier geldt weer: angst is prima als we met elkaar bedacht hebben dat de angst een logische grondslag heeft. Een man met een pistool in je gezicht, daar mag je bang voor zijn. Maar te weinig geld, of ‘gewoon’ bang zonder echt goeie reden? Nee, hou op zeg. Voor je het weet ben je een zielig vogeltje dat nooit wat bereikt of meemaakt in het leven.
Er is schaamte. En daar schamen we ons dan voor, dat we het voelen én dat het vaak gaat over dingen van lang, lang geleden. Dat zou nu toch wel eens voorbij mogen zijn. Schei uit zeg, waarom zou je je schamen voor iets van tig jaar geleden? Ophouden daarmee! Of in therapie om ervoor te zorgen dat je het voor eens en voor altijd doorleeft en achter je kunt laten.
Er is liefde en dat is dan heel erg fijn. Maar eigenlijk wel gevaarlijk want voor je het weet houdt die ander niet van jou, gaat de geliefde dood (of op kamers als het om je kind gaat) en wat moet je dan? Of ze komen erachter dat je een verdrietig, boos, angstig of schaamtevol mens bent en dan is de liefde misschien niet meer wederzijds. Dus kun je beter zorgen dat je zelfstandig blijft en goed voor jezelf kunt zorgen, zodat er niks aan de hand is als de liefde je op enig moment ontzegd zal worden.
Er is geluk en daar houden we van. Dat zou er altijd moeten zijn dus proberen we te analyseren wat het precies is dat voor dat geluk zorgt zodat we het, met hulp van tips uit de Flow en Happinez kunnen reproduceren en vaker gelukkig zullen zijn.
Puf.
Zucht.
Het is keihard werken om je menselijkheid onder controle te houden en een soms eindeloze zoektocht om dat ene, gewenste gevoel ALTIJD te ervaren.
En dat kan niet eens. Zo zit het systeem niet in elkaar. Het is onmogelijke waanzin om je alleen te willen of mogen voelen zoals je bedacht of aangeleerd hebt dat okay zou zijn.
Elke ervaring – hoe je hem ook noemt en wat je er ook van vindt – komt tot stand doordat Mind, Bewustzijn en Denken die ervaring creëren. Jouw ervaring is in elk moment een functie van die 3 componenten*) en daar heb je in wezen geen invloed op. Zoals je ook geen invloed hebt op de zwaartekracht.
Wat je wel kunt gaan herkennen is dat:
- Elke ervaring supersonisch tijdelijk is want zowel denken als bewustzijn veranderen voortdurend.
- Ieder mens onderhevig is aan die voortdurend veranderende stroom van ‘denken’ in ‘bewustzijn’ en het daarmee menselijk is om emoties, sensaties en gevoelens te ervaren.
- Er onder al dat voelbare denken altijd iets is dat onbeweeglijk blijft. Het wordt niet beter van geluk en blijft onaangetast bij verdriet, angst, boosheid of schaamte. Het is de stilte in de storm en de onaantastbare kern in of onder je menselijkheid.
Je kunt dus gewoon mens zijn, met alle menselijkheid erop en eraan. Zonder strijd, zonder streven, zonder zoeken: gewoon menselijk.
*) Een drie-eenheid die volgens Sydney Banks, de grondlegger van de 3 principes, in wezen slechts één is.
