Is het je wel eens opgevallen dat een deel van de mensen met relatieproblemen nergens anders over kunnen praten? Elke conversatie die ze voeren, gaat over wat er fout is aan hun relatie in het algemeen en de partner in het bijzonder. Elk gesprek komt uiteindelijk terug op wat er mis is met de partner of wat er anders moet tussen hen beiden. Hoe hij/zij zich misdraagt, het niet begrijpt, anders zou moeten zijn of doen. Hoe hij/zij zicht voelt maar niet wil voelen en hoe dat komt door die ander.
Er zijn (soms urenlange) gesprekken geweest maar ze komen er niet uit. Wat een nieuw probleem lijkt waar opnieuw uitgebreid over gesproken moet worden – soms met de partner, soms met een therapeut of een goeie vriend(in).
Het negatieve effect van de relatieproblemen lijkt zelfs door te sijpelen naar andere vlakken van het leven. Misschien slaapt iemand met relatieproblemen minder goed doordat het denken over het relatiegedoe ze wakker houdt, waardoor ze tegenover de kinderen een korter lontje hebben. Wellicht presteert diegene minder goed op hun werk doordat het slaapgebrek, de relatiezorgen & -stress hun concentratie en creativiteit verminderen. Geen wonder dus dat ze af willen van het gedoe met hun partner.
Maar…
Praten over de relatie is niet de oplossing.
Want waar praten we dan over? Over ideeën die we hebben over hoe het zou moeten zijn. Over gedachten die we hebben over wat wel en niet mag gebeuren. Over wat er in het verleden is gebeurd en wat er in de toekomst misschien gaat plaatsvinden. Al die ideeën en gedachten lijken méér waar te worden met elk argument dat er opkomt. Maar al die tijd is het denken. Denken dat waar voelt (want zo werkt het systeem: je voelt wat je denkt) maar het nooit is.
En…
Anders denken over de relatie is niet de oplossing.
Hierboven lezend dat je altijd voelt wat je denkt, zou het zomaar een nieuw goed idee kunnen lijken om andere gedachten over de relatie te entertainen. Erover na te denken hoe leuk die ander soms is. Te fantaseren over hoe positief het zou kunnen zijn.
Best kans dat je je dan even beter voelt. Maar het heeft twee nadelen. Ten eerste worden die omgedachte gedachten niet écht geloofd waardoor het ‘beter’ voelen zeer tijdelijk is. Ten tweede ga je dan voorbij aan waar de 3 principes écht naar wijzen: denken creëert een illusie.
Wat is dan wel de oplossing?
Die is er niet. Want het probleem bestaat niet.
Er is praten en denken over iets wat in essentie niks is. ‘Een relatie’ is in werkelijkheid een verzameling concepten van hoe twee mensen met elkaar zouden moeten omgaan en hoe zij zich zouden moeten voelen in elkaars nabijheid. De problemen die we ventileren over onze relatie, zijn in werkelijkheid ‘slechts’ gedachten op basis van die concepten. En het wonderlijke is: zodra er meer inzicht ontstaat in hoe de menselijke ervaring tot stand komt, we meer gaan zien hoezeer we gedreven worden door onzekere gedachten én we herkennen dat alles wat we zoeken aan veiligheid, liefde, verbondenheid, etc. al in ons zit… Dan kan er gerelateerd worden zonder relatiedenken en komen de relatie-conversaties niet of nauwelijks nog voor.
Betekent dat dan dat je altijd blijft relateren met de persoon waar je nu zoveel conversaties mee of over hebt? Nee, zeker niet. Dat zou zomaar een een spirituele bypass kunnen worden waarbij je net doet alsof niets je raakt terwijl je in werkelijkheid borrelt van boosheid of frustratie.
In de menselijke ervaring zijn er voorkeuren en afkeuren en die hoeven niet weggeredeneerd te worden. Er is natuurlijk bewegen. Ergens naartoe of ergens vanaf. Waarbij het zomaar zou kunnen dat die natuurlijke beweging veel gemakkelijker voelbaar en volgbaar is, zodra het relatie-denken tot rust komt.