We zijn op zoek naar innerlijke rust, liefde, helderheid en vervulling, of eigenlijk: het (even) Niets. Het Zijn. Niets zijn. Alles zijn. Met spullen, met een persoonlijk idee als succes, met middelen, door aandacht, via anderen, met geld, met vakanties, door psychologisch onderzoek, via spirituele of filosofische stromingen, met inzicht. Eindeloze zoektochten kunnen het soms zijn. Van het ene naar het andere.
En voor mij ziet het er nu uit dat de innerlijke rust, liefde en vervulling (die je al bent) alleen ont-dekt (onthuld) kan worden door het schijnbare tegendeel* he-le-maal te ervaren ALS DAT ZICH VOORDOET. Of in ieder geval de bereidheid daartoe te hebben.
Zodat je dwars door het gevoel van ‘niet gezien worden’ jeZelf ziet.
Zodat zekerheid ont-dekt wordt door oneindig onzeker te zitten zijn.
Zodat je in het volslagen, volkomen alleen voelen het al-een-zijn realiseert.
Zodat de onvoorwaardelijke liefde bloot komt te liggen midden in de totale angst.
Zodat, door het gevoel van incompleetheid volledig te beleven, de compleetheid wordt beseft.
Zodat het goddelijke wordt gevonden achter het écht, écht, écht niet goed genoeg voelen.
We kunnen dat ’tegendeel ervaren’ omschrijven als ‘erbij blijven’. Niet weglopen. Niet fiksen. Niet analyseren. Geen (nieuw of herhalend) verhaal eromheen creëren. Verwijlen, zoals in de nieuwe opleidingsgroep werd verwoord. En dit kan natuurlijk klinken of gehoord of geïnterpreteerd worden als een opdracht. Als een truc. Terwijl het eigenlijk gaat om het NIETS doen (aan of met het gevoel). Het láten, terwijl de ervaring zich afspeelt. Het beseffen wat het (altijd al) is.
Zolang je nog iets of iemand weet te vinden in ‘de buitenwereld’ om van je ongemak en onzekerheid af te komen, zal niet ont-dekt worden dat het al die tijd al Niets was. Zolang de mens, het ikje, of voor mijn part het verzonnen ego, nog iets denkt te kunnen doen aan (of met) het ongemak en de onzekerheid, blijft de carrousel van strijd en streven, van weerstand en willen, draaien.
En dat geeft uiteindelijk ook niks. Het is geen probleem of zo. Het betreft allemaal hetzelfde spelletje. Bewegingen in een eindeloos bewustzijn. Golven in de oceaan (met of zonder het idee dat het ‘los van de oceaan stromend water’ is).
*Het is in werkelijkheid natuurlijk helemaal geen tegendeel, maar de andere kant van eenzelfde munt. Een beweging binnen de ene Mind.
