Wat soms lastig lijkt (maar voor mij juist als een heerlijke bezigheid wordt ervaren!) als het gaat om het verwoorden van het paradigma van ‘de 3 principes’ is het gegeven dat ieder mens naar deze woorden luistert door een persoonlijke cognitiefilter (dit woord heb ik net verzonnen). We luisteren naar wat we al kennen; wat we HERkennen dus. Wat binnen ons huidige wereldbeeld past.
En dat is oud. Het vormt al een ‘barrière’ voor het horen waar het écht om gaat: totale oké-heid ontdekken in het besef van wat je in wezen bent en waar je ervaring uit bestaat (bewegingen in het bewustzijn).
Heel eenvoudig en heel eenduidig, doch schijnbaar tweeledig: Mind-Zijn & mens-zijn. Stilte & beweging. Universaliteit & de persoonlijkheid. ‘Spiritualiteit’ & psycho-/fysiologie. Wat je wezenlijk bent & hoe het verschijnt als iets anders. En dat deze twee ‘dingen’ EEN zijn. Daar gaat het om.
Maar luisterend vanuit een gedachte-/gevoels-/geloofsconstructie (concept) van ‘slachtofferschap’ hoor je misschien dat ‘jij’ slechts een willoos slachtoffer bent van Mind. Overgeleverd aan de Goden of zo.
Luisterend vanuit een gedachte-/gevoels-/geloofsconstructie (concept) van controle hebben en houden hoor je misschien dat je oppermachtig bent, als Mind Zelf. Dat je de Creator Zelf bent! Wat wel zo is, maar dan hebben we het (helaas?) niet over jou als personage.
Luisterend vanuit een gedachte-/gevoels-/geloofsconstructie dat je alles cognitief, met je hoofd of hersens, kan begrijpen, hoor je waarschijnlijk dat je het zou moeten begrijpen. Met de ‘juiste’ woorden zou moeten kunnen verwoorden. En dat kan verstandelijk niet, of niet helemaal.
Luisterend vanuit een gedachte-/gevoels-/geloofsconstructie die andere stromingen of eerdere ontdekkingen omhelst, hoor je in deze communicatie misschien overeenkomsten of verschillen daarmee.
Luisterend vanuit een gedachte-/gevoels-/geloofsconstructie die zegt dat DEZE NARE ERVARING MOET STOPPEN, hoor je misschien opdrachten, technieken, trucs of juist geen enkel houvast, wat dan ook weer frustreert (omdat je de gedachte, het gevoel, het geloof hebt dat er zoiets als houvast bestaat en dat jij dat zou moeten ‘hebben’).
We vragen je dan ook om te luisteren vanuit ‘geen idee’. Misschien is dat onmogelijk, maar in mijn ogen (oren?) het proberen waard.
Afbeelding van Bastian Riccardi via Pixabay
