Wat we lezen, op bijvoorbeeld LinkedIn, is dat er in allerlei grote organisaties en (overheids)instellingen zóveel regels en protocollen zijn gecreëerd dat de boel muurvast zit of dreigt te lopen. Voortdurend vindt er controle en controle op de controle plaats. De protocollen verliezen de menselijke maat uit het oog en overrulen de altijd al aanwezige liefde en verbinding. De regels schieten vaak hun oorspronkelijke doel voorbij en hebben weinig met wijsheid te maken.
En toch worden die regels en protocollen met hand en tand verdedigd. Met angstige voorspellingen of boos klinkende argumenten (dit moet wel, anders……als er geen regels zouden zijn, dan…zonder protocollen wordt het een Janboel en verliezen we…). Logisch. Het komt allemaal voort uit onzekerheid, angst en een doorgeschoten gevoel van verantwoordelijkheid die niemand werkelijk KAN hebben.
Laatst sprak iemand in dit kader over ‘monsters’ die aldus gecreëerd zijn. Specifiek werd het sociaal domein genoemd en ik kan er best een paar bij verzinnen: het onderwijs en de (geestelijke) gezondheidszorg. De belastingdienst. Religies, ook. Het kunnen allemaal monsters worden. En we zien heus wel dat het zo niet werkt.
Voor mij is wat er gebeurt (en waargenomen wordt) in al die monsters simpelweg een afspiegeling van wat er zich intern, in de mens zogezegd, afspeelt. We zijn onzeker (bang) en menen dat regels en protocollen helpen die onzekerheid op te lossen. Dat ze houvast bieden (Ik/jij moet wel……ik/jij mag niet….ik/jij kan nooit….). Dáár, en enkel daar, van binnen, kan dit dan ook opgelost worden. In wezen moeiteloos, in de praktijk vaak met vallen en opstaan vanwege de eerder genoemde verdedigingsmechanismen. En het simpelweg niet (h)erkennen dat dit ook ‘maar’ gedachten zijn!
Als zo’n monster gezien en (h)erkend wordt, kan de wens ontstaan om ‘m om zeep te helpen en helemaal opnieuw te beginnen. Prachtig natuurlijk. Met de kanttekening; blijf in de gaten houden dat het een intern gebeuren is. Want als je (alleen) aan de buitenkant de monsters gaat tackelen, zal het onvermijdelijk zijn dat er weer nieuwe, alternatieve monsters gecreëerd worden. Met het innerlijke oplossen van je eigen regel- en protocollenmonsters is het ‘klaar’.
Dan kun je in elk moment, steeds weer, nu, nu, en nu, opnieuw beginnen. Met liefde voor de mens, met begrip van situatie en met gebruik van de wijsheid die altijd beschikbaar is. Nog een stapje dieper: merk op dat elk moment van zichzelf en dus vanzelf al nieuw IS.
Wat ik in dit kader ook leuk vind om nog even te schrijven: van de 3 principes, het uitgangspunt van ons ‘werk’, kan ook zomaar een monster gemaakt worden. Met regels en protocollen. In plaats van deze principes te zien voor wat ze zijn en te gebruiken waar ze voor geformuleerd werden: je realiseren dat alles al oké is. Ook, of juist (!), als het niet zo voelt. Zelfs een diep inzicht kan tot protocol worden gemaakt, merken we soms op. Met controle op je gedachten en regels voor gevoelens en gedrag. (Doe maar niet).
Doorzie ELK monster. Ze zijn allemaal van gedachtemateriaal en je herkent ze aan ingewikkeldheid, verkramping en rigiditeit.
