“Niets is blijvend” zei Geliefde laatst bij de koffie met taart bij bakker Piet en we lachten om het feit dat je deze uitspraak op twee manieren kunt uitleggen: vanuit de vorm en vanuit het vormloze (Niets). Voor beide aanvliegroutes ‘klopt’ ‘ie. Kijk maar:
-Niets is blijvend vanuit ‘de vorm’ gezien: De taartjes voor ons neus zouden binnen niet al te lange tijd aan hun jammerlijke einde komen. Het moment van samen zijn had een begin en een slot, en ook de twee aardepakjes die daar aan tafel zaten gingen weliswaar gezellig, maar hard richting de fysieke dood (laten we er maar helder over zijn).
Alles wat vorm aanneemt is tijdelijk en dat zal niemand bestrijden. Al doen we soms alsof er dingen eeuwig moeten/kunnen blijven bestaan (check dit even; ben je wel eens bang iets te verliezen? There you go). Niets is blijvend.
-Aan de andere kant, vanuit het ‘vormloze’ geredeneerd: Het Niets waar alle vormen in verschijnen en weer verdwijnen is het enige wat blijvend is. Het is waar Sydney Banks naar verwijst als hij zegt dat je naar binnen moet kijken.
Bij de zoekende mens die deze uitnodiging krijgt slaat soms de paniek of de wanhoop toe, als er voorbij de vorm gekeken wil worden en dat maar niet lijkt te lukken. Vooral als je denkt daar iets te vinden (in plaats van Niets).
Soms wordt er dan gemeld: “Ik kan Niets vinden!”
En dat klopt.
Het is ook Niets. En dat is blijvend.
In ons menselijke bestaan en communicatie hebben we echter betekenis gegeven aan Niets. We vinden het maar niets. We denken dat er niets uitkomt. Dat het niets ‘oplevert’. Dat het saai is. En er moet wel wat te beleven blijven, natuurlijk. We zien dan waarschijnlijk over het hoofd dat Niets de potentie heeft tot alles. Oneindige mogelijkheid en vrijheid is.
Ik denk wel eens, omdat woorden niet uitmaken: nou, dan noem je het toch Alles. Ook goed.
Afbeelding van Sarah Richter via Pixabay