Mijn fietsenmaker had er vorig jaar een hele klus aan om mijn fiets weer aan het schakelen te krijgen. Door onduidelijke oorzaak was het versnellingssysteem helemaal verroest en compleet vastgelopen. En omdat het een heel oud model fiets betreft, waren er geen onderdelen meer verkrijgbaar voor een reparatie.
Dus werd er een compleet nieuw versnellingsapparaat gemonteerd. De fietsenmaker demonstreerde bij aflevering hoe deze bediend moest worden. Als je naar een andere versnelling wilt schakelen, moet je eerst even ophouden met trappen. Dan schakelen en vervolgens verder trappen. Voor de volledigheid had hij ook nog een sticker op mijn stuur geplakt met de Engelstalige instructie: 1. pause pedaling 2. shift 3. resume pedaling.
Dat er ‘shift’ stond vond ik natuurlijk al geweldig, maar ook de aanwijzing die er in zat (of liever: die ik er in las 🙂 ) was geinig. Want ook al doen we niet aan instructies en zijn we ook niet dol op volgordelijkheid; het lijkt een mooie vergelijking te zijn met wat er kan gebeuren in de vorm. Op persoonlijk, psychologisch niveau.
Als je een probleem waarneemt en er dus een gedachtestorm/-trein/-gang aanwezig is, is het heel praktisch om even te stoppen met ’trappen’ (met je best doen om een oplossing te zoeken). Je bent je tijdelijk niet bewust van het feit dat je wereld uit denken bestaat, dus hou maar op met je daar een weg uit proberen te denken. Je bestrijdt vuur met vuur. Stop. Pause pedaling. Pauzeer.
Het maakt de kans groter dat er een inzicht cq. shift plaatsvindt. Uit het denken, of naar een ander ‘niveau’ van denken. Naar helder of logisch denken, zou je misschien kunnen zeggen.
En dan leef je natuurlijk gewoon weer verder. Dat gaat helemaal vanzelf. Misschien gebeurt het weer eens dat je hard gaat nadenken (resume pedaling). Die neiging kan ook grotendeels of helemaal wegvallen omdat gerealiseerd wordt dat jijzelf als poppetje-in-de-wereld ook een gedachte bent 🙂 . En alles gewoon gebeurt en verandert.
