Het is zo fijn om vragen te krijgen van gesprekspartners. Dat nodigt ons steeds uit om opnieuw te kijken en de dingen fris te verwoorden. Laatst werd mij de stelling van Syd ‘Thought is neutral‘ voorgelegd.
In eerste instantie constateren we dan: nou, zo voelt het anders niet! En dat klopt ook. Gedachten voelen allesbehalve neutraal omdat we allerlei gedachten toe-eigenen en ze mijn gedachten noemen. We nemen aan dat ze in mijn hoofd zitten en er wordt als vanzelf betekenis aan toegekend. Dat voelt inderdaad zeer persoonlijk en soms ook pijnlijk, bijvoorbeeld als we maar blijven denken aan een naar voorval, aan onze vermeende missers en onkunde, of aan een persoon waarvan we denken dat ‘ie buiten bereik of een pain in the ass is.
Verwarring dus. En dat vraagt om opheldering. Ik doe een poging 🙂 .
Je zou kunnen zeggen: het principe Denken is neutraal, zoals het principe zwaartekracht volkomen neutraal is. Zodra het echter persoonlijk, individueel lijkt, ervaart de ene persoon meer zwaarte dan de ander. Bij zwaartekracht is dat afhankelijk van het fysieke gewicht; bij het Denken is dat gerelateerd aan welk gewicht er wordt toegekend aan de gedachten. In welke mate je bewust bent van het feit dat het in feite neutraal is, zou je (niet helemaal correct) kunnen zeggen.
Ik vermoed dat Syd Banks het daarom ook heeft over ‘lightheartedness‘ en ‘higher consciousness‘. Termen die behulpzame richtingen aangeven: net zoals er minder zwaartekracht is hoger in de lucht, is er minder zwaarte in gedachten bij een ‘hoger’ bewustzijn. En dat laatste kan geen streven worden natuurlijk, maar gebeurt helemaal vanzelf bij ontspanning in wat-er-nu-is.
Dus als het leven zwaar voelt of als je een zwaar hoofd hebt; check even of je per ongeluk veel gewicht hebt toegekend aan gedachten die van zichzelf vederlicht zijn. Denkenergie weegt in wezen niets, maar in onze verwarring over de aard van gedachten (en dus het leven zelf) voelen ze loodzwaar!
Afbeelding van Maria Godfrida via Pixabay