Laatst praatte ik met een vriendin over de ongemerkte en opgemerkte bochten-wringerij van de mens die een ander wil pleasen. (Wat eigenlijk NOOIT kan, want er IS in wezen geen ander, maar dat is een diepere Waarheid die we in andere blogs verkennen. Vandaag hebben we het over het persoonlijk/ psychologische ‘niveau’. Ook wel eens nuttig 🙂 )

Er kwam tijdens deze mijmering een beeld in me op. Ik zag de rattenvanger van Hamelen. Vrolijk fluitend door het leven. Zich niet druk makend om wie er zich eventueel aansluit. Zich niet bezighoudend met wie de muziek (niet de rattenvanger!) volgt. Toen ik even keek waar dat verhaal van de rattenvanger ook alweer over ging, bleek het vrij luguber te zijn. Dus ik beperk me maar even tot het gezellige beeld dat zonder dit verhaal voor mijn geestesoog verscheen. Omdat het voor mij een weergave was van hoe het leven in vrijheid leeft. Of beleefd kan worden, als je het zo wilt zien.

Volledig je ‘eigen’ lied fluitend, als expressie van je ware wezen. Als unieke uitdrukking van je ware natuur. Van Liefde. Van de universele energie die door jou heenstroomt en een unieke melodie creëert in elk moment (dus niet vooraf bedacht). Met alles wat er gezegd wil worden en wat er gedaan wil worden. Zonder second guessing, zonder agenda, zonder voorwaarden, zonder eigen of andermans regels, zonder verdediging of analyse van de melodie.

Helder en vrij. Omdat DAT is wat je bent, in tegenstelling tot de verzameling aangeleerde en misschien gecultiveerde karakter- en reactiepatronen.

En het kan alleen in/via JOU gebeuren. Leef en speel in het eeuwige nu simpelweg wat er geleefd en gespeeld wil worden. Zonder theorie erover, zelfs niet die van een speciale missie. Dat zijn valse noten.

Verlang niets van ‘anderen’. Nee, ook niet stiekem. En dat geldt eveneens (of eigenlijk: ZEKER) voor de mensen die de rol van kind, partner, vriendin, broer of moeder spelen in dit leven. Het maakt niet uit of er iemand volgt. Of ontvolgt 🙂 . Het maakt niet uit wie er interesse toont in de melodie. In dat wat er gespeeld wordt. Het maakt niet uit of, en zo ja bij wie, het resoneert of inspireert. Want iedereen is z’n eigen ruimte waar die universele energie doorheen stroomt en een melodie creëert. Alles bij elkaar een magische symfonie.

Misschien kijk je na een tijdje vrolijk fluiten om. Merk je op dat er een massa mensen achter je loopt. Of dat je helemaal alleen bent. Het maakt niets uit. De zuivere melodie die speelt, het gevoel dat het ‘klopt’ zou je ook kunnen zeggen, is de ‘beloning’ van zichzelf.

ALLES wat je wil is wat jij al BENT.

Afbeelding van WikiImages via Pixabay