In spirituele stromingen zowel als in (kwantum)natuurkunde en in (Oosterse) geneeskunde wordt wel gezegd: alles is (één) energie. Ook Sydney Banks sprak dit uit, in een poging ons te wijzen op het feit dat de vorm en het vormloze Één is. Niet los van elkaar. Terwijl ik lekker door het bos wandelde en rondkeek kwam dit in me op. Alles is één energie. Het klinkt als waar en begrijpelijk. Toch praten we in de menselijke ervaring (de bewegingen van die Ene Energie) heel makkelijk alsof het anders is. En ervaren dat dan ook zo.
We zeggen bijvoorbeeld:
ik ben bang.
Ik voel pijn.
Ik ervaar een probleem.
Ik zie een ander die….
Spelend met het idee van ‘alles is één energie’, en dat als uitgangspunt nemend, zijn dit eigenlijk heel vreemde uitspraken. Als ik energie ben, en elke ervaring (gevoelens, gedachten) ook, en elke waarneming ook en alle materie ook; wat zeggen we dan?
Ik ben energie.
Ik voel energie.
Ik ervaar een energie.
Ik zie een energie die…
Goh. En daar zit dan nog afgescheidenheid in, maar als ik (mijn ware natuur of essentie) ook al energie is? Dezelfde, omdat het immers één is? Kunnen we dan een stapje verder gaan, voorbij die afgescheidenheid? De vragen die bij mij opkwamen waren: kan er ooit iets anders zijn dan energie? Kan er ooit iets anders gevoeld worden dan energie? Kan er ooit iets anders ervaren worden dan energie? Kan er ooit iets anders gezien worden dan energie? Beweegt er ooit iets anders dan energie?
En als dat zo is, als dat is hoe het werkt, of eigenlijk: wat altijd aan het werk is, wat aan het bewegen is (niet geloven hè? Nieuwsgierig zijn en er open voor staan is genoeg. Kijk maar wat je ontdekt); wat doen we dan moeilijk met z’n allen?
Wie zichzelf kent als die ene energie, of liever: in de momenten dat gerealiseerd wordt dat alles één energie is, is vrij. Hoeft niet meer te lijden, al zal de energie die we ‘pijn’ gelabeld hebben nog steeds ervaren kunnen worden. Je hoeft ook nergens meer mee of aan te werken of tegen te strijden, of proberen te manipuleren. Terwijl die energie, oneindig intelligent, eeuwig, onbegrensd en in essentie stil, helemaal vanzelf (en wild?) beweegt als de illusie van de vorm.
Image by Okan Caliskan from Pixabay
Jaaa Arno, de onmogelijke opdracht aan het oog om zichzelf te zien zonder spiegel ?. Mooi om je mijmering te lezen en van je blogonderzoek te horen. Liefs!
Bij het lezen (mijmeren) “Wie zichzelf kent als die ene energie” en daarna in gedachten een punt zag staan, las ik een onmogelijke opdracht 🙂 Iets wat (in dit geval) slagersdochter Angela “ons” nooit aan zou doen?
Mezelf leren kennen in ALLES … omdat alles één is pffffff begin er maar aan, dat kost een hoop tijd, was even het idee…..
Zo kwam ik al mijmerend bij TIJD: en daar zit (zoals wij dat kennen) ook afgescheidenheid in. Kunnen we voorbij die afgescheidenheid? kan er ooit iets anders zijn dan nu? Kan energie ooit ergens anders zijn dan waar die is ? Kunnen we het erbij laten “te weten/te zien”, dat het één energie IS, en niet te weten waar gevoelde energie was of heen gaat (niet naar zoeken/vergelijken). Kan er ooit iets buiten (het) nu ervaren worden? Éénergie
En zo kwam ik weer bij andere blogs van “onze” slagersdochters uit, die hierover weer meer vertellen en die soms gelijk en soms later (maar ALtijd binnen de tijd) inzicht kunnen geven.