Als je op één dag twee keer exact dezelfde vraag krijgt, is dat natuurlijk (voor mij blijkbaar) de aanleiding om er een blogje aan te wijden. Fijn om, steeds opnieuw, meer helderheid te krijgen of de dingen EENvoudiger te maken (hopelijk). De vraag die gesteld werd ging over het feit dat er in de communicatie vanuit de 3 principes twee dingen worden gezegd die elkaar schijnbaar tegenspreken. namelijk:

-Er is niets buiten jou

-Een ander (of de relatie met iemand anders) kan compleet veranderen. Bijvoorbeeld door het spontaan wegvallen van weerstand tegen de (verhalen van?) de ander. Of door het inzicht dat er niets buiten jou is (dus niet door je best te doen om iets of iemand te veranderen!)

Maar….er WAS toch niet iemand anders? Hoe kan die ander dan veranderen? Of, ook wel gevraagd: hoe kan die ander nu voelen dat jouw weerstand wegvalt? Legitieme vraag. Net als de mijmering hoe het nu kan dat we soms een ‘slechte bui’ van de ander aanvoelen. Is dat dan mijn slechte bui? Is het allemaal mijn ‘schuld’ en moet IK dat inzien en oplossen? Tijd voor een andere aanvliegroute. Kijk maar wat je hierin leest:

De 3 principes beschrijven hoe elke ERVARING tot stand komt als een gedachte in het bewustzijn van Mind. Er is dus steeds ‘alleen maar’ een ervaring. En aangezien de ervaring plaatsvindt BINNEN het geheel, binnen Mind zou je kunnen zeggen, is er geen BUITEN. Al lijkt dat nog zo echt!

Check maar even met een klein en simpel experimentje. Kijk om je heen, kies een voorwerp of mens uit en vraag je af: ‘WAAR ervaar ik dit ding/ mens?’ Je zou de vraag ook kunnen stellen als: WIE ervaart dit voorwerp/ mens?

En mocht je antwoord ‘hier’ zijn, of ‘ik’, kun je je afvragen waar dat ‘hier’ is, en wie die ‘ik’ is. Wellicht kun je voorbij het persoonlijke gaan. Voorbij tijd, ruimte en materie. Misschien constateer je dat ‘hier’ een oneindige ruimte is. En dat ‘ik’ op dezelfde manier kan worden omschreven. Een oneindige ruimte waar elke ervaring in opkomt en weer verdwijnt. Elke waarneming, elke weerstand, elk voorwerp en ook elke ander. Eigenlijk is de term ‘inside out’ dus een incorrecte omschrijving. Omdat er geen ‘out’ is. Al is de illusie van een wereld van vorm nog zo groot en als praten we voor het gemak (op persoonlijk en psychologisch niveau) wel over ‘ik’ en ‘jij’ en alles wat ’tussen ons’ en in de wereld gebeurt.

Goed. Terug naar de vraag.

Is het duidelijk dat er eigenlijk alleen ‘ervaren’ is? Is het dan ook al wat logischer voor je geworden dat een ervaring compleet kan veranderen als er (bijvoorbeeld) weerstand wegvalt? We zeggen wel ‘goh, die ander is helemaal veranderd’ of ‘de relatie is helemaal veranderd’, maar eigenlijk is gewoon de ervaring veranderd. Zoals ervaringen doen. Verandering is de aard van ervaringen. Er is helemaal geen ander of relatie buiten de ervaring. En nogmaals: neeeeeeee, dit is geen opdracht om te proberen je weerstand te laten oplossen!! Het is een uitnodiging om voorbij het persoonlijke te kijken. Dus:

-het lijkt of je de stemming van de ander kunt aanvoelen (persoonlijk, psychologisch is dat ook zo en kun je dat zo omschrijven) en in essentie is er gewoon de ervaring van aanvoelen. IN het grotere geheel. Van BINNEN, maar niet bij jou persoonlijk, al maken we dat er wel van. Jij bent er dus ook niet verantwoordelijk voor of schuldig aan.

-Het lijkt of de ander weerstand opwekt, in feite is er een ervaring van een medemens en weerstand.

-Het lijkt of een relatie transformeert, maar eigenlijk is er een steeds veranderende ervaring die we relateren noemen. Een ervaring die we luisteren noemen.

-Het lijkt of jij verandert of transformeert terwijl jij niet bestaat als ‘vast gegeven’, maar als ervaring.

Is het een idee om het ‘inside out’ paradigma om te dopen tot het ‘simply inside’ paradigma?

Foto by Rob Tol