Laatst hoorde ik iemand zeggen dat je problemen serieus moest nemen, maar niet al te serieus. De persoon in kwestie had het over psychische problemen. Hij bedoelde hiermee te zeggen dat het goed was om hulp te zoeken, maar dat je je niet moet laten verlammen door de symptomen die je ervaart. Niet lamlendig op de bank moet gaan liggen en moet zwelgen in zelfmedelijden.
Of je het nu eens bent met die uitspraak of niet, is het denk ik interessant om te kijken naar een diepere laag.
Want wat betekent het als je iets – wat dan ook – als probleem ervaart?
Eigenlijk is het niets meer dan dat je blijkbaar gedachten hebt over iets omdat je denkt dat het op een andere manier moet lopen. Dat klinkt misschien neutraal en dat komt omdat het dat ook is. 😉 Een probleem wordt echt pas een probleem als je het als zodanig gaat ervaren.
Vaak gaat het ervaren van een probleem ook gepaard met het ervaren van onprettige gevoelens. Angst bijvoorbeeld. Voor wat je denkt of zegt, voor iets dat je misschien wel gaat doen of laten, of angst dat het nare gevoel nooit meer overgaat. Of boosheid omdat je dit niet wilt voelen, of het maar blijft gebeuren.
Maar daarbij vergeten we één ding: een naar gevoel is alleen maar een signaal om je te laten weten dat je even weg bent van wie je werkelijk bent in je kern. Even weg bent van de universele wijsheid en de oneindige liefde die jou als mens vormt. Een gevoel kan je in de kern niet veranderen.
Dat inzicht helpt.
Het is geen kwestie van serieus nemen, het is een kwestie van doorzien. Want zoals Dr. Bill Pettit zei in de Podcast ‘Real Change Live’: “Understanding takes away fear”. En zonder angst te ervaren is bewegen een stuk makkelijker. Bijvoorbeeld richting hulp. Of niet, omdat het probleem met dit inzicht geen probleem meer was. 😉
