Zittend tegenover Linda op ons kantoor, samen in gesprek, zag ik onlangs zo duidelijk dat er één Mind is. Ik verwoordde het zo: “wat uit mijn ogen kijkt, is hetzelfde als wat er uit jouw ogen kijkt.” Er wordt alleen wat anders gezien of waargenomen. En als we voorbij willen aan alle verschillen, aan alle contrast en conflicten, kunnen we vragen: wat kijkt er?

Wat kijkt is universeel, neutraal en onbenoembaar. Wat het waarneemt is persoonlijk, gekleurd en te definiëren. Al zou je alleen maar stoppen met beschrijven, beoordelen en bestrijden wat je ziet en dat ook niet probeert voor die zogenaamde ander. Als je je in plaats daarvan afvraagt: “wat kijkt er?” Zonder daar direct een antwoord op te willen, zonder pogingen te doen om het te benoemen en daarmee beperken; gaan we dan al niet direct naar een heel ander uitgangspunt voor de omgang met elkaar? Voor communiceren, opvoeden en ontmoeten?

Het uitgangspunt van heelheid en eenheid?

Voor wie graag waarom-vragen stelt of zich afvraagt hoe dit binnen het begrip van de 3 principes past, geef ik het volgende ter overweging. Een oog kan zichzelf niet zien, daar heeft het een spiegel voor nodig. Mind kan zichzelf niet ervaren (het is niet Iets), daar is een wereld voor ‘nodig’. Een creatie in elk moment. En voilà. Daar is vorm. De 3 principes in uitvoering.