Vroeger meende ik veel wilskracht te hebben. “Wat die in haar kop heeft, heeft ze niet in haar kont” was de uitdrukking die mijn vader daarvoor wel gebruikte. Ik kon doorzetten, dingen volhouden en bereiken als ik dat wilde. Zo leek het althans. En dat bewonderen we meestal. Doorzetten, volhouden en een doel bereiken is goed. Met een beetje mazzel krijg je er een standbeeld of tenminste een medaille voor.

Inmiddels zie ik het idee van wilskracht in een heel ander licht. Namelijk als overbodig en dat zal ik even uitleggen aan de hand van twee inzichten:

–Wilskracht heb je alleen nodig als je denkt (iets) te moeten bereiken of veranderen vanuit hetzelfde bewustzijnsniveau als waarmee nu wordt waargenomen dat er iets (nog) niet goed is en/of een probleem vormt. We eten bijvoorbeeld meer dan het lichaam verlangt of roken terwijl we het ongezond achten, zien daar een probleem in en gaan dan ons best doen van de gewoonte af te komen. Maar we vergeten dan dat de hele behoefte aan het vullen en paffen voorkomt uit het gevoel niet compleet te zijn. En vanuit dat ongemak, vanuit dat bewustzijn, proberen we dan ergens vanaf te komen. Niet te doen.

–Wilskracht is alleen een goed idee als je gelooft dat er iets buiten je is wat je nog niet hebt of wat je nog niet bent. Het impliceert dat je een moeizaam traject moet afleggen van A naar B. Van verlegen zijn naar zelfverzekerd op een podium staan bijvoorbeeld. Of van gewoontedrinker geheelonthouder worden. We proberen dan met hetzelfde bewustzijn als waarmee de huidige ervaring gecreëerd wordt, een andere ervaring te bewerkstelligen. En dat is inderdaad een heel gedoe.

Gelukkig is er een andere, wegloze ‘weg’; namelijk een verschuiving of een shift in bewustzijn waardoor beseft wordt dat we in wezen alles al zijn en hebben. Zo kan er een in een oogwenk een compleet frisse ervaring opkomen.

Een shift kan in elk moment een heel nieuw begin of perspectief betekenen. Dan ben je niet langer een roker die probeert te stoppen, maar rook je blijkbaar ‘gewoon’ niet. Dan zwoeg je niet eindeloos voor een resultaat dat jou iets moet opleveren, maar wordt er bewogen vanuit het besef van compleet zijn en niets nodig hebben. En op deze manier al IN of MET of ALS het gevoel dat je wenste. Het gevoel waarvan je dacht dat je het (nog) niet had of was.

Als alles in jou nu protesteert dat het ‘zo makkelijk’ niet is, word dan eens nieuwsgierig. Zou het kunnen zijn dat je uitgaat van bijvoorbeeld het roker-zijn? Kan het zijn dat je aanneemt dat (gedrags)verandering moeilijk is? Kan het zijn dat je gelooft dat een bepaald resultaat of het leveren van een prestatie iets bij zal dragen aan jou, al is het maar een beter gevoel? Kan het zijn dat je in de weerstand zit in plaats van in de open ruimte waar alles mogelijk is?

Misschien sla je die fase over en ga je onmiddellijk naar de vraag: ‘Hoe kom ik daar, bij dat ‘hogere’ bewustzijn? Bij dat besef van al-compleet-zijn? Het mooie is; ook daar heb je geen wilskracht voor nodig :-). je hoeft alleen maar te ontspannen in de wetenschap van wie je werkelijk bent. En dat gaat een stuk makkelijker met inzicht in het mechanisme van de menselijke ervaring. Je hoort het goed: streven naar een ‘hoger’ bewustzijn’ is contraproductief. Je hoeft namelijk niet te bewerkstelligen wat je in essentie al bent. Hooguit kun je zien wat je NIET bent en dat met rust laten.

Image by Derek Robinson from Pixabay