‘Stay safe’ beëindigt een Engelse kennis een korte conversatie. De respons die aan mijn kant opkwam en opgeschreven werd was: ‘I prefer freedom over the illusion of safety’.
Na zoveel jaren de Koningin van Veiligheid & Controle te hebben gespeeld kreeg ik het ultieme bewijs dat het futiel en contraproductief is om daar continu mee bezig te zijn. Dat ik uitsluitend onveilige gedachten en ideeën entertainde die niets met de werkelijkheid te maken hadden. Dat de controlerende acties die ik daarop nogal dwangmatig ondernam hooguit de schijn van veiligheid opleverden. En, uiteindelijk, dat er niets (en niemand!) was om veilig te houden. Waarna vrijheid overbleef.
Tenzij er in enig moment de verkramping is van het geloof in de gedachte dat er wél iets of iemand is om veilig te houden! Want ook dat gebeurt en gelukkig ga ik daar niet over. Stel je voor, dan moest ik dát weer onder controle houden 🙂 .
Kun je zien dat, gelovend in het idee van veiligheid, we onszelf letterlijk en figuurlijk, persoonlijk en psychisch, helemaal klem zetten? Strevend naar iets wat niet werkelijk bestaat en dat ook nog voortdurend controlerend? Want als je goed kijkt kán veiligheid in de wereld nooit bereikt worden. We hebben geen idee (of wel een idee, maar of het zich zo af gaat spelen is de vraag) wat er over 5 minuten gebeurt. De veiligheid die je zoekt zit daar dus niet.
Natuurlijk doe je wat jou in het moment logisch lijkt. En ik durf te beweren dat je ‘betere’ ideeën krijgt en beslissingen neemt vanuit rust en helderheid dan vanuit angst. Dat is altijd al een slechte raadgever geweest 🙂
Toch is ware (permanente, constante) veiligheid wel in elk moment beschikbaar. Het zit in het besef van wie je werkelijk bent.
Niet dit lichaam. Niet deze rol.
Image by Mohammad Fahim from Pixabay
