Ze herinnert zich nog haar eerste schooldag. Hoe haar moeder haar op het hart gedrukt had goed naar de juffrouw te luisteren. Hoe diezelfde juf ’s ochtends een gedichtje voor had gelezen over een regenworm uit Sneek. De laatste zinnen luidden: ‘Luister nooit naar wat je moeder zegt, dan komt het allemaal terecht’. Ze wist niet wat ze hoorde. Het kon toch niet zo zijn dat of all people juist de juf haar aanmoedigde ongehoorzaam te zijn? Maar ergens ontwaarde ze een aangename tinteling bij het idee dat je ook niét kon luisteren.
Hoe gehoorzaam zijn we eigenlijk bij het luisteren naar ‘onze’ gedachten? Vaak het braafste meisje of jongetje van de klas. Toch kan het zomaar zijn dat je bij het kijken in de 3P-richting opeens iets anders ervaart. Een aangename tinteling bij het idee dat je niet hóeft te luisteren naar het gekakel in je hoofd. Neutraal gekakel overigens. Als dat eeuwige bewustzijn zich er maar niet mee zou bemoeien.
Dat bewustzijn is zoiets als een trouwe hond. Sluip je op je tenen langs z’n mand, wordt-ie toch weer wakker en komt onmiddellijk aangerend. De ene keer rustig kwispelend. Maar op een ander moment wild tegen je opspringend. ‘Hup, in je mand!’ helpt dan weinig. Hij is niet meer te houden.
En toch. Als je weet dat het de natuur van die hond is om naar je toe te komen. Als je weet dat je je gedachten niet hóeft te geloven. Je gewoon ongehoorzaam mag zijn. Negeren wat je verteld wordt. Die gedachtenstorm gaat op enig moment vanzelf weer liggen. Net zoals de hond uiteindelijk terugkeert naar z’n mand als hij geen aandacht meer krijgt.
Deze blog is geschreven door gastschrijver Astrid. Zij is één van de deelnemers aan de 3 Principles Practitioner Opleiding 2020. Met haar blogs op onze website deelt zij haar groeiende inzicht in de 3 principes in de hoop je te inspireren tot meer gemak!
