Kletsend met een vriendin werd het weer eens heel duidelijk hoe we met verschillende bewoordingen naar exact hetzelfde kunnen wijzen, terwijl die woorden elkaar schijnbaar compleet tegenspreken!

Zo zei de vriendin “als ik dáár ben” om een staat te omschrijven die we wel gewend zijn ‘flow’ te noemen. Terwijl ik dat juist zou omschrijven met de woorden “als ik er niet ben”. Flow als een moeiteloos en natuurlijk bewegen zonder strijden en streven. Zonder er het illusoire ikje tussen te zetten. Dichtbij of in lijn met het Universele. Is het niet grappig? Twee tegenovergestelde beweringen die, goed bekeken, hetzelfde zeggen? Ik vond het een simpel voorbeeld van de (onvermijdelijke?) paradoxen die je kunt horen in gesprekken over de drie principes.

Zo kun je tegelijkertijd zeggen dat je geen enkele verantwoordelijkheid hebt voor wat er vormkrijgt (omdat alles spontaan opkomt in de ruimte van Mind) en dat je 100% verantwoordelijk bent voor alles, omdat de wereld uitsluitend in Jou plaatsvindt.

Ik kan met droge ogen beweren dat Jij niet je gedachten bent (maar de ruimte, of Mind, waarin gedachten opkomen) en je er het volgende moment op wijzen dat jij ‘slechts’ uit een verzameling gedachten bestaat, omdat er in wezen geen vaste ‘container’ met het etiket ‘jij’ is.

Verder is het mij heel helder geworden dat er een vrije wil is en wij geen vrije wil hebben. En dat kun je op heel veel manieren uitleggen, maar ik beperk me hier tot de vergelijking met het bestaan van een houten tafel. De tafel lijkt 100% vast van vorm (ik zie ‘m toch!), maar als we steeds verder inzoomen, voorbij atomen en, nog kleiner, protonen, neutronen en elektronen en quarks en leptonen, kunnen we alleen concluderen dat er geen tafel is, maar golfjes energie. Er is dus wel en geen tafel.

Ik kan mezelf zien als een ongelooflijk nietig onderdeeltje van een immens universum en tegelijkertijd het besef hebben dat het hele Universum zich in mij bevindt. Beide waar, vanaf een andere route aangevlogen.

Nog een leuke? Wil je vinden wat je zoekt (liefde, vrijheid, verbinding, ontspanning, geluk), dan moet je stoppen met zoeken (want je bent dat allemaal al, tenzij je gelooft van niet).

En wat dacht je van deze: inzicht in de werking van de 3 principes kan tot gevolg hebben dat er zich iets openbaart wat zowel omschreven kan worden met de term emotionele volwassenheid, als met ‘een kinderlijk spelen’ met alle openheid, nieuwsgierigheid en verwondering die daarbij komt kijken.

We kunnen jou met evenveel enthousiasme en even gemeend op ’t hart drukken: “wees jezelf!” (durf uitdrukking te geven aan wat er in DIT moment uitgedrukt wil worden zonder censuur of andere verkramping) als:”jij bestaat niet!” (als afgescheiden en vaststaand persoon met allerlei bijbehorende eigenschappen).

Interessant toch? Het tekent voor mij dat we voorbij de woorden moeten gaan, willen we ‘elkaar’ op een dieper niveau ontmoeten. Willen we verbinding vinden die niets te maken heeft met overeenkomsten of verschillen in ons uniek lijkende verhaal of de persoonlijke vertaling van een ervaring. Ook voor iedereen die interesse heeft in dit paradigma zit hier een mooie aanwijzing in: probeer niet de juiste woorden op te vangen, te begrijpen en vast te leggen of zelfs over te dragen. Luister voorbij de woorden naar een ‘dieper gevoel’ voor wat er gecommuniceerd wil worden maar zo slecht in woorden te vangen is (schreef zij, met honderden blogjes en verschillende boeken op haar naam over dit onderwerp. Over paradox gesproken!).

Ben je al volledig in verwarring nu? Mooi. Een prima gelegenheid om het intellect even te laten voor wat ’t is en terug te vallen in de oneindige stille ruimte en intelligentie van je ware natuur. Ben je daar al (niet)?

Image by Pezibear from Pixabay