Twee weken terug schreef ik over altijd de overtreffende trap van een prestatie willen bereiken. Goed moet beter worden, maar als het even kan wil je toch het liefste het beste. Want dat voelt het fijnst, denken we. Benieuwd? Lees dan hier het volledige artikel.
Wat ik in dat artikel niet belichtte, is een tweede interessante aspect aan deze behoefte.
Want niet alleen lijkt het een poging om welzijn te zoeken waar we het nooit zullen vinden, het is ook een manier van worstelen tegen wat er is. Een gevecht tegen hoe het leven loopt.
Een voorbeeld: je hebt een vijfjarenplan waarin je bepaalde doelen voor jezelf hebt gesteld. Zoals het kopen van een huis, het krijgen van een gave promotie, het vinden van “De Ware” en/of het krijgen van een kind. Maar nu de vijf jaar bijna op zijn, merk je dat er nog wat dingen niet gelukt zijn. Of misschien zijn ze wel gelukt, alleen had er iets beter of anders gekund of merk je nu dat je eigenlijk liever anders verder wilt.
Je hebt een huis, maar eentje met maar drie slaapkamers en een te kleine tuin. Je hebt wel een promotie of een nieuwe baan, alleen weet je ook dat er meer te doen is om het topje van de carrièreladder te bereiken of om het aanzien te krijgen waar je behoefte aan hebt. Je hebt een partner en bent best gelukkig, maar kan het knagende ‘is dit hem/gaar wel écht’ gevoel niet onderdrukken. Het is gelukt om dat kind te krijgen en je hebt als nieuwe-ouder-bonus er een zware competitiedrang bij gekregen om de beste papa of mama ooit te worden.
Met andere woorden: er zijn gedachten over wat er beter kan en misschien zelfs zou moeten. Omdat je bewustzijn die gedachten zo animeert dat ze nét echt lijken, ben je zodoende constant op mooiere huizen-, fijnere banen- of betere partnerjacht. Ben je jaloers op mensen met een paar extra vierkante meter tuin, een baan waar ze meer verdienen of een partner die wél bloemen meeneemt of kookt. Daarnaast put je jezelf uit met het zoeken en implementeren van de beste opvoed-strategieën en het iedere avond moeten pureren van biologische groenten en fruit van de hoogste kwaliteit, zodat je kleintje zo goed mogelijk zal opgroeien.
Het is zo makkelijk om verstrikt te raken in een type gedachten dat je opjaagt en je ontevreden laat zijn met dat wat er in het moment is. En dat terwijl het leven gewoon loopt zoals het loopt en je er eigenlijk best op zou kunnen vertrouwen dat er gebeurt wat er voor jou moet gebeuren.
Bovendien zijn het niet de gebeurtenissen in je leven die bepalen hoe je je voelt, maar de gedachten die je erover hebt. Het leven werkt inside out, niet outside in.
Dat inzicht maakt het mogelijk om te stoppen met worstelen tegen wat er is door te zoeken naar mogelijke verbeterpunten (en het daarmee aan de slag gaan) en mee te gaan met de beweging die er is. De natuurlijke beweging van het leven.
De realisatie dat dat wat er gebeurt misschien niet het ‘beste’ is in de ogen van de maatschappij, maar wel het beste dat jou kon gebeuren in dit moment, maakt dat je kan stoppen met vechten tegen wat er is. Dat zorgt voor rust. En is dat niet eigenlijk waar we naar verlangen? 😉
