Vorige week schreef ik over een vrouw die extreme stress ervoer. Tenminste, op sommige momenten. Dat artikel ging erover hoe dat zo kon ontstaan. Wat toen echter niet ter sprake kwam, waren de specifieke overtuigingen van de vrouw die haar leven er niet makkelijker op maakten. Sterker nog, ze maken het veel moeilijker.

De vrouw gelooft dat ze bepaalde dingen moet doen waar ze geen zin in heeft. Werk moet doen waar ze niet blij van wordt. Relaties moet onderhouden terwijl het haar eigenlijk alleen energie kost. Zich aan moet passen aan anderen ook al is dat eigenlijk niet nodig.

Misschien heb jij ook wel spelregels waar je je aan moet houden in het spel van jouw leven, ook al maken ze het je niet makkelijker. Moet jij je huis op een bepaalde manier of tot op een bepaald ‘niveau’ schoonmaken (zeker als er iemand langskomt)? Wat dus zorgt voor stress als je er geen of niet genoeg tijd voor hebt. Ga jij altijd op een vast tijdstip naar je werk in verband met eventuele file, waardoor je er eigenlijk altijd een halfuur te vroeg bent?  Zelfs als je jezelf thuis een slag in de rondte hebt moeten werken om alles op tijd klaar te krijgen (kinderen naar school, huisdieren verzorgd, douchen, aaargh…). Of vind jij familie zo belangrijk dat je je schoonouders elke week te eten hebt? Terwijl het één keer per jaar zien van je schoonmoeder ook wel al genoeg zou zijn.

Makkelijk voor mij om als buitenstaander te zien, natuurlijk. Voor de vrouw is dit niet zo duidelijk (en voor jou wellicht ook niet in jouw leven). Ze ziet niet dat het een spel is. Ongemerkt gelden er echter wel spelregels die ze weliswaar zelf bedacht heeft en waar ze niet gelukkig van wordt, maar waar ze zich wel aan móet houden. Ondanks de vreselijke stress die het product is van al die regels.

Nogmaals: het is een stuk makkelijker om dit soort dingen te zien bij anderen. Toch heb ik bij mezelf gemerkt dat ik mijn spelregels een stuk sneller herken en ook links kan laten liggen nu ik meer inzicht heb in de 3 Principes. Gewoonweg omdat ik weet waar ze vandaan komen. Dat maakt het spel van mijn leven een stuk makkelijker.

De spelregels zijn ontstaan door gedachten die we hebben over een bepaald onderwerp. Ongeacht wat de gevolgen van het volgen van de regels zijn, is er een zelfbedachte reden om er toch mee door te gaan. Een waterdicht systeem.

Tenminste… als je niet ziet wat er gebeurt.

Ben je je bewust van het samenspel van je gedachten en je bewustzijn en de manier waarop ze jouw realiteit vormgeven (de graphics van het spel ;-)), dan is er geen reden meer om je te houden aan je eigen spelregels. Of in ieder geval niet tot het punt van (extreme) stress.

Zou de vrouw zien dat er in werkelijkheid geen enkele reden is om zich aan haar spelregels te houden, zou er vrijheid ontstaan om in een andere richting te bewegen. Het spel te spelen op een manier die prettiger voelt. Dat zou haar ervaring radicaal anders maken, omdat ze veel minder stress zou ervaren en meer kon doen waar ze zin in heeft. En dat geldt voor iedereen, ook voor jou. 

Ik gun het haar (en jou!) om dat in te zien. Te merken dat ze de spelregels die haar leven nu bepalen, ook mag loslaten. Zodat ze een pad kan bewandelen waar ze wél blij van wordt. Want dat mag gewoon.

Stiekem zijn er helemaal geen regels.

Game over.