Iedereen die ooit een kind, een partner of een nieuwe baan kreeg, herkent waarschijnlijk dat in de beginfase alles nieuw en een verrassing is. Hoe er gereageerd wordt, hoe er gekeken, gesproken of vergaderd wordt. Wat en wanneer er gegeten en gedronken wordt en welke kleding passend is.
Het valt me op dat veel mensen dat nieuwe ontzettend leuk vinden en tegelijkertijd het verrassingseffect proberen te verminderen door mogelijke patronen te herkennen. We willen de ‘mores’ kennen van het bedrijf waar we net binnen zijn, ons geborgen voelen bij de nieuwe partner of de noden van het nieuwe kindje vóór zijn en doen fanatiek aan patroonherkenning om op baan, partner of kind te kunnen inspelen.
Vanuit de evolutionaire psychologie is het volkomen verklaarbaar waarom we als mensen hebben aangeleerd om patronen te herkennen. Patroonherkenning zorgt ervoor dat we kunnen overleven omdat we mogelijk gevaar uit de weg kunnen gaan. Bovendien biedt het ook de mogelijkheid om op basis van geobserveerde patronen overlevingskansen te grijpen. Best makkelijk als je weet dat een dikke M langs de snelweg het teken voor voedsel is. 😉
We zijn alleen een beetje doorgeslagen in die patroonherkenning uit een eveneens uit de hand gelopen behoefte aan veiligheid. Of misschien beter gezegd: op basis van een misverstand.
Met patroonherkenning willen we dingen ‘vast’ zetten. Zo is het, en niet anders. Zo is hij, en niet anders. Zo is mijn kind, en niet anders. Zo is de maatschappij, en niet anders. Zo werkt de politiek, het bedrijf waar ik werk, de buurt waar ik woon – en niet anders. Als het ‘zo’ is, dan kunnen we daarover mopperen, er iets aan proberen te veranderen en erop anticiperen. En dat vinden we blijkbaar fijn.
In mijn ogen allemaal vanuit het misverstand dat de dingen moeten gaan zoals wij willen om ons goed en veilig te voelen. Hij en het kind moeten zich op een bepaalde manier gedragen zodat wij ons goed voelen. De maatschappij zou op een zekere manier moeten functioneren zodat het naar onze zin verloopt. En ook de politiek, het bedrijf en de buurt kunnen zich maar beter aan onze wensen aanpassen want dan voelen wij ons het prettigste.
Maar… veiligheid en ‘je goed voelen’ hebben helemaal niets met de buitenwereld te maken. Wat hij, je kind, je baas, de politiek of de buren doen, heeft 0% effect op ons welzijn. Want we beleven in elk moment altijd slechts ons denken. Doordat het bewustzijn gedachten van sensaties voorziet, voelen we wat we denken. In elk moment. Zonder uitzondering.
We voelen dus nooit de man, het kind, de baas, de politiek of de buren maar altijd alleen het denken in bewustzijn. Waardoor patroonherkenning een nutteloze bezigheid wordt. Ja, het lijkt onze angsten te verminderen en een gevoel van rust te creëren als we denken dat we kunnen voorspellen wat er gaat gebeuren. Omdat we, zodra er een patroon is vastgesteld, geen vragen meer hebben en dus geen onrustige gedachten en zodoende geen onrustige gevoelens.
Alleen heeft dat patroon herkennen een paar fikse nadelen:
- Het is ongemerkt energieverslindend om steeds op zoek te zijn naar zekerheid.
- Het zorgt ervoor dat anderen zich moeten blijven gedragen zoals jij hebt vastgesteld dat ze zich gedragen anders klopt het patroon niet meer.
- Jij moet je blijven gedragen zoals je hebt vastgesteld dat je ‘bent’ want anders klopt het zekerheid biedende patroon niet meer.
En dat allemaal om zekerheid en een veilig gevoel te vinden. Een gevoel dat je niet daarbuiten hoeft te zoeken omdat het is wie je bent. Je bent ervan gemaakt. Noem het levensenergie of pure liefde, de bron of het goddelijke, welke naam je ook het mooiste vindt: je bent het. Je bent het altijd al geweest en zult het altijd zijn. Dat is pas fijn en zinvol om te herkennen. 😉