“Ik krijg mijn website alsmaar niet af”.
“Mijn team is nog steeds niet op niveau”.
“Ik heb mijn doel in het leven nog altijd niet gevonden’.
“Ik ben nog steeds niet van mijn angst/depressie/burn-out af”.
We lijken als mensen een niet aflatende behoefte te hebben aan het bereiken van doelen. Van kleine doelen als “de wc moet nodig schoongemaakt worden” tot schijnbaar grote doelen als “Ik wil mijn kind opvoeden tot een gebalanceerde volwassene”.
Blijkbaar willen we dingen afvinken van ons lijstje. “Zo, dit is af. Gedaan. Klaar. Schouderklopje voor mezelf.”
Het fascineert me waar die behoefte vandaan komt.
Is het omdat het zetten van dat vinkje zo’n lekker gevoel geeft? Kijken we zo sterk naar wat al gehaald, bereikt en gedaan is omdat het valideert dat wij okay zijn, meetellen, ertoe doen?
Of is onze afvinkbehoefte gestoeld op controle en veiligheid? Geeft het ons misschien houvast als we kunnen constateren dat we een klein of groot doel hebben bereikt? Omdat het de illusie versterkt dat we zaken onder controle hebben als de vinkjes gezet zijn?
Of verzinnen we de hele to-do lijst (inclusief to-do’s voor ons team, onze kinderen en ons welzijn) omdat het zo ontzettend eng is om op het leven te vertrouwen en gewoon te aanschouwen wat er zich afspeelt zonder dat wij er een oordeel over hebben?
Voor mij ziet het er op dit moment uit alsof doelen vooral van belang zijn omdat we leven met de misvatting dat het leven beter is als bepaalde zaken geregeld, af en voor elkaar zijn. Waarbij we over het hoofd zien dat onze drang om bepaalde zaken te laten gebeuren, al dan niet vóór een door ons bepaald tijdstip, vooral weerstand oproept. Weerstand omdat het nu niet goed is. Weerstand omdat het te langzaam gaat. Weerstand tegen onszelf omdat we vinden dat we (een beetje) falen.
De misvatting zit hem dan wat mijn betreft vooral in het idee dat die zaken buiten ons ervoor zorgen dat wij een bepaald gevoel ervaren. Wat logisch en waar lijkt vanuit het gebruikelijke psychologische paradigma waarmee wij opgevoed zijn.
Tot je gaat zien dat er een ander paradigma van kracht is. Een paradigma dat er vanuit gaat dat je niet beleeft wat er buiten je gebeurt, maar ervaart wat je denkt. Je hele beleving komt van binnen naar buiten tot stand. Inside-out in plaats van outside-in.
Je leeft en je beleeft je gedachten. Nooit iets anders.
Zodra je dat gaat zien (echt zien, niet alleen analytisch snappen of best een goed idee vinden) komt er een enorme rust en ruimte in je leven. Dan verdwijnen doelen en verschijnen acties. Is er beweging en stroomt het leven zonder weerstand.
En dat is makkelijk!
PS: Wil je starten met makkelijker leven? Begin dan met ons inspirerende en humoristische boek ‘Het mag ook makkelijk’. Je bestelt het hier!
