Ik stuitte op een psycholoog die op een Amerikaanse zender sprak over een vrouw met ernstig overgewicht. Zij zou een maagverkleining ondergaan, maar moest eerst ook een aantal sessies bij de psycholoog afwerken voor ze toestemming kreeg, zo begreep ik uit het verhaal. De man vroeg haar naar haar jeugd en ze ontdekten na een tijdje pluizen dat ze al van jongs af aan voedsel gebruikte om, zoals zij het zelf noemde, om te gaan met lastige gevoelens. Gevoelens van angst, depressie en onzekerheid werden gesust met overeten.
De psycholoog knikte begripvol en ook blij. Want hij had een heel goede oplossing voor de vrouw. Zij moest leren om voortaan bij dergelijke gevoelens iets anders te doen dan eten. Bij voorkeur iets creatiefs, vond hij. Het werd schilderen. Dat vond de vrouw leuk. Ze kon er van alles in kwijt en het was een veel betere gewoonte dan overeten. Het was nog een heel proces om het automatisch grijpen naar voedsel om te zetten naar het automatisch grijpen naar de schildersbenodigdheden, maar ze deed het goed. Probleem opgelost, toch? Aan de oppervlakte zeker.
Toch zaten er naar mijn bescheiden inzicht twee fundamentele misverstanden in de aanpak. En daarmee in de meeste reguliere therapieën. Want er werd ten eerste klakkeloos vanuit gegaan dat haar ouders en hun ruzies de oorzaak waren van haar gevoelens in plaats van dat aangetoond werd dat elke ervaring van binnen naar buiten wordt gecreëerd. Ten tweede werd niet gezien dat gevoelens nooit een probleem zijn. Dat ze ‘alleen maar’ (en hoe intens kan dat beleefd worden!) een weerspiegeling zijn van gedachten in bewustzijn. Vluchtig van aard. Niet wie je in essentie bent. Geen oplossing in de vorm van eten of schilderen behoevend zodra dit begrepen wordt.
In mijn fantasie zag ik de aldus (in alle onschuld) misleide vrouw in een nieuw Amerikaans programma verschijnen waarin ze moest afkicken van ‘overschilderen’. Er was een vereniging voor Anonieme Overschilders en klinieken waar je in lange trajecten leerde langs een verfkwast te lopen zonder ‘m direct ter hand te nemen. Je kon boeken lezen met tips en stappenplannen om van je schilderverslaving af te komen.
Probeer jij nog ‘om te gaan’ met gevoelens? Denk je strategieën nodig te hebben tegen je stress en angst? Kom eens kletsen.
