Ken je dat testje op het internet waarbij men van een tekst alle letters van de woorden door elkaar heeft gegooid of heeft vervangen door andere tekens? En heb je gemerkt dat je zo’n tekst dan toch vrij makkelijk kunt lezen? Knap hè. Onze hersens kunnen lezen wat er helemaal niet staat! En dat komt omdat zij erop zijn ingericht en afgericht om patronen te herkennen.
Dat is heel nuttig. Zo herkennen we het gezicht en het lijf van degene naast wie we ’s ochtends wakker worden en da’s best handig. Zo hoef je je niet steeds opnieuw aan elkaar voor te stellen. We herkennen onze kinderen op het schoolplein en da’s ook wel prettig. Stel je voor dat je steeds met de ‘verkeerde’ koters thuis kwam! We herkennen de patronen van voorwerpen en ook dat is ongelooflijk praktisch in het dagelijkse leven. Je herkent de bank als bank waar je op kunt zitten. Je herkent een naderende auto als zodanig en da’s fijn als je wilt oversteken. We herkennen letters en volgordes zodat we kunnen lezen en schrijven en dat kan fijn zijn. Wat onze hersens eigenlijk doen is razendsnel energiepatronen herkennen ofwel vertalen. Want in essentie (zegt ook kwantumnatuurkunde) is immers alles één energie. Met het leren kennen en benoemen van de patronen daarin, kunnen we functioneren in de wereld van de vorm. Nogmaals; da’s handig.
Het interessante is, dat onze hersens het qua patronen herkennen niet bij het praktische en handige laten. We gaan het vaak ongewild en ongemerkt en in alle onschuld ook doen bij abstracte, conceptuele begrippen. En dat blijkt niet zo handig voor ons functioneren. Want dan zien en horen we dingen die er helemaal niet zijn.
Je kind meldt simpelweg dat zijn of haar laptop is gecrasht en jij hoort dat het geld nodig heeft en wel van jou. Je partner vertelt dat hij of zij wat vaker alleen op pad wil en jij hoort dat je niet leuk genoeg bent. De juf van je kind vertelt dat het niet oplet op school en jij hoort een toekomst vol geworstel en ernstig falen voor je nageslacht. Je moeder vraagt of je andere make-up draagt en jij hoort dat je er niet uitziet. Je partner stopt zijn/haar telefoon weg net als jij de kamer binnenstapt en jij ziet een buitenechtelijke affaire voor je. Je collega vraagt of je dat artikel al af hebt en jij hoort dat je niet hard of goed genoeg werkt.
Herken je dit patroon? 🙂
We zijn meesters van het invullen en zodra je dát een beetje gaat herkennen en het nutteloze ervan inziet, kan het zijn dat je opmerkt dat je het minder doet. Dat je die fenomenale hersens alleen nog maar gebruikt op het praktische vlak. Niet om te zien en te horen wat er helemaal niet is. Dat levert namelijk een enorme rust en grote helderheid op.
(Zitten jij en je partner ook in zo’n patroon en wil je daaruit? Je bent welkom op één van onze Shiftdagen!)