Zal ik je mijn verhaal eens vertellen, over wie ik ben en hoe ik hier gekomen bent?
Dan mag jij kiezen voor welke verhaallijn je in de stemming bent
1. Het verhaal van het hoogbegaafde kind dat zich al onderpresterend door haar schoolcarrière worstelde, met een Schoeversdiploma de arbeidsmarkt op ging, jaren lang ongelukkig was in baantjes onder haar niveau maar uiteindelijk toch een HBO- en WO-opleiding afsloot waardoor ze eindelijk werk op haar niveau kreeg. Wat uiteindelijk leidde tot drie eigen bedrijven.
2. Het verhaal van de vrouw die meer ongelukken in haar leven heeft meegemaakt dan statistisch mogelijk en daardoor 25 jaar met chronische pijn heeft geworsteld. Die pijn kostte bergen energie maar omdat ze zo dapper doorging, kreeg ze een burn-out. En tja, zo’n burn-out…. Dat heeft nogal wat implicaties…. Waardoor ze uiteindelijk voor zichzelf begon omdat ze dan in haar eigen tempo kon werken. Levend met fysieke pijn die maar niet wegging.
3. Het verhaal van de geboren moeder die haar kinderen fantastisch heeft opgevoed, hen alle kansen biedend om zichzelf in alle vrijheid te ontdekken. Steeds het voorbeeld gevend van hoe je je eigen koers kunt varen, je eigen geluk achterna mag. “Wees trouw aan jezelf met respect voor de ander” was het adagium dat zij haar kinderen meegaf en wat ze zoveel mogelijk voorleefde.
Maar wacht…. Dit zijn slechts drie verhaallijnen waar ik er wel 35 kan verzinnen…
Als ik terugkijk, herken ik dat ik lang heb geleefd met verhaallijn 1 repeterend in mijn hoofd. Dat was My Story (and I was sticking to it!). Tot er een moment kwam waarop ik mijn verhaal veranderde naar verhaal 2. Jarenlang was dát de ‘story I was sticking to’. Het was een dramatisch verhaal waar ik mij dapper doorheen leefde.
Verhaal 3 heb ik mezelf of anderen nooit verteld. Het is net zo waar of onwaar als de andere twee scenario’s maar was vermoedelijk te positief en had te weinig slachtoffer-aspecten om interessant voor me te zijn. Dus die hoorde je niet en kon je hooguit observeren als je met goed genoeg kende.
Het wordt me steeds duidelijker dat we als mensen bijna allemaal een voorkeursverhaal over onszelf hebben. Een verhaal dat we vertellen als er gevraagd wordt wie we zijn en wat we doen. Sommigen van ons dragen zo’n verhaal een leven lang met zich mee, anderen verwisselen net als ik op enig moment het ene verhaal voor het andere in.
Zo’n verhaal definieert ons en ik vermoed dat het ons kaders en houvast geeft om beslissingen en keuzes aan op te hangen. Een verhaal over het teruggetrokken en verlegen kind dat in eenzaamheid opgroeide, leidt automatisch tot andere activiteiten in het nu dan wanneer dat verhaal niet zou bestaan. De realiteit van een verhaal over hoe zwaar het leven is (waarbij vooral de scenes die dit bevestigen worden belicht) leidt tot andere contacten, vriendschappen en levenskeuzes dan wanneer een ander verhaal centraal zou staan.
Als we op enig moment van verhaal wisselen, is dat vaak omdat we ons beter willen voelen en anders in het leven willen staan. Wat we echter over het hoofd zien als we het ene verhaal inwisselen voor het ander, is dat het een verhaal blijft. Waar willekeurig zaken worden uitgelicht of onderbelicht.
Het zijn onze gedachten over onszelf – in dit moment – en raakt op geen enkele manier je essentie.
Waardoor we elkaar niet ontmoeten zoals we werkelijk zijn maar altijd alleen elkaars verhaal zien. Wat misschien niet altijd hetzelfde verhaal is – en het ene verhaal spreekt je meer aan dan het andere – maar het blijft storytelling.
We beschrijven nooit wie we werkelijk zijn omdat dat te groot is voor woorden. Wie of wat we werkelijk zijn, bevindt zich vóór de vorm – voordat wij er woorden aan geven. Daar kunnen we hooguit naar wijzen met woorden die het nét niet zijn, bijvoorbeeld: universele levensenergie, oneindige liefde of eenheid.
En alhoewel wie je werkelijk bent te groot is voor woorden, kun je er wel een gevoel voor krijgen. Vóór alle gedachten over jezelf, alles wat je denkt te weten, in de stilte van dit huidige moment, is het voelbaar. Woordeloos voelbaar. Voor jou én voor mij.
Hoe cool zou het zijn om elkaar daar, zonder onze gebruikelijke verhalen, te ontmoeten?
