Een deelneemster aan onze Breaking BAD (Burn-out, Angst, Depressie) Introductie Class van vorige week deed tijdens de koffiepauze een opmerkelijke observatie. “Dit zijn allemaal mensen met een angststoornis” wees ze glimlachend naar enkele mensen die ontspannen en vrolijk met elkaar in gesprek waren. In dat moment werd er geen angst ervaren, of was er wel angst maar werd er niet zoveel aandacht aan besteed.

Het deed mij terugdenken aan een eerdere MasterClass die wij gaven. Daar was een deelneemster die actrice en docent was. Die week had ze toevallig steeds dezelfde introductieles gegeven aan leerlingen die graag een toneelopleiding wilden doen. En telkens had zij hen hetzelfde verteld: eerst bedenk je wat je wilt uitdrukken, dan ga je het vanzelf voelen en zo kun je het helemaal belichamen en spelen. Luisterend naar ons realiseerde de actrice zich dat zij, en ieder mens, dat het hele leven deed zonder dat we ’t in de gaten hebben.

Ze gaf ter plekke een fantastische demonstratie. Ze bedacht eerst een verhaal over hoe eng en vervelend het was dat wij allemaal naar haar keken en ze transformeerde in iemand die angstig ineengedoken op haar stoel zat. Vervolgens bedacht ze een verhaal over hoe geweldig het was dat ze nu alle aandacht had en hoe fijn ze dat vond. En ze transformeerde voor onze ogen in een stralende persoonlijkheid. Geniaal.

Nu kun je je afvragen, en dat doen we in het dagelijks leven dan ook veelvuldig, wie van de twee persoonlijkheden nu écht was. Ons antwoord daarop is een andere dan je misschien gewend bent: Wie je echt bent is de liefdevolle ruimte waarin al die gedachten en gevoelens opkomen. In een eindeloze, vloeiende stroom van (gedachten)energie. Als je goed kijkt naar het logo van Shift Academy zie je ook dat de centrale ‘I’ in ‘Shift’ eigenlijk een lege ruimte is. Waar iedereen wel een ‘I’ in leest! Zoals we in het dagelijks leven ook de neiging hebben om een vaste ‘ik’ te herkennen waar er geen is.

Wat je werkelijk bent is liefde. Onveranderlijk en eeuwig. De angst, het verdriet, de depressie is tijdelijk en gespeeld. In volkomen onschuld uiteraard! Want zolang we niet weten hoe dit spel in elkaar zit (je beleeft je gedachten in elk moment) is er voor ons geen andere mogelijkheid dan die gevoelens heel serieus te nemen. En zelfs als we ons dit realiseren spelen we nog wel eens dat soort rollen. Geeft niets.