Ze hoort van de titel van onze radioshow (Geluk in de Aanbieding) en zegt heel stellig: ‘Geluk? Dat is tachtig jaar zijn en met al je kleinkinderen op de foto gaan en daar een gezellige dag van maken!’ Ze kijkt tevreden om zich heen. Zo. Zij heeft het geluk vast gevonden.
Haar collega merkt enigszins onzeker lachend op: ‘Maar ik heb geen kleinkinderen’. En ik denk: ‘Daar ga je met je definitie. Als geluk in de kleinkinderen zit, ben je mooi in de aap gelogeerd als je er geen hebt. Of als je ze wel hebt, maar deze exemplaren toevallig niet met oma op de foto willen of anderszins gezellig doen.
Door ons geluk (welzijn) op te hangen aan iets buiten ons, brengen we onszelf direct, in alle onschuld en compleet onnodig, in een onzekere en afhankelijke positie. Want dat waar je geluk in zit moet dan wel bereikt worden en vervolgens in de buurt blijven.
Al is het maar het bekende en geliefde idee ‘geluk zit in kleine dingen’; het is niet waar en gelukkig maar. Geluk zit nergens in. Het is je geboorterecht, je uitgangspunt, je standaardinstelling. Het is er al en het kan nooit weg. Wat een vrijheid, wat een geluk.