Jaren geleden, voordat ik door had hoe wij als mensen onze eigen realiteit creëren, was ik een groot fan van de uitspraak ‘Feel the fear and do it anyway’. Ik leefde daarnaar en adviseerde het ook aan mijn klanten.
Ik ging ervan uit dat de angst die ik voelde, overwonnen of genegeerd moest worden. Als ik maar dapper genoeg zou zijn, dingen deed die ik eigenlijk te eng voor woorden vond en de spanning voor lief nam dan zou de angst vanzelf een keertje verdwijnen.
Soms werkte dat; als ik ‘enge’ dingen een paar keer deed en merkte dat het eigenlijk best leuk was. Dat die truc (het voelen van de angst en het tóch doen) af en toe werkte, maakte dat ik er steeds meer in ging geloven.
Ik negeerde daarbij dat het in een deel van de situaties of op sommige momenten helemaal niet werkte. Dat ik bijna hyperventilerend mijn eerste teletraining gaf (een bijeenkomst via telefoon want webinars waren nog niet uitgevonden). Mezelf taken en acties oplegde puur voor het feit dat ze me angst in boezemden zodat dit mijn grenzen zou verleggen, niet omdat ik ze leuk vond om te doen. Want grenzen verleggen was goed, was mij verteld.
‘Feel the fear and do it anyway’ bleek een matig werkend medicijn met een akelige bijwerking: stress. Meer stress dan fijn of goed voor me was. Voor mij en de mensen om me heen. Want die zelf opgeroepen stress sijpelde door in mijn communicatie naar mijn medewerkers waardoor ik hen – zonder dat te willen – meesleepte in mijn onrust, haast en nog steeds voelbare angst.
Okay, die tactiek werkte dus niet. Maar wat wel?
Mijn relatie met angst veranderde zodra ik ging zien wat die angst eigenlijk was. Angst is geen ‘ding’ om te overwinnen of te negeren. Angst blijkt geen realiteit maar een subjectief gevoel. Niet echt.
Angst is niks meer en niks minder dan een gedachtenconstructie waar mijn bewustzijn zo’n spannende film van maakt, dat ik wel móet geloven dat ‘ie echt is. En niet alleen bij mij. 😉 Dat is hoe ons psychologische systeem werkt en daar is geen ontsnappen aan. Daar hoef je niet tegen te vechten, daar is niks te overwinnen of te negeren… daar is slechts iets te zien.
Zodra je herkent waar je bangheid écht vandaan komt – je leeft en je voelt je zelfbedachte totaal arbitraire gedachten – verliest angst zijn echtheid. Daar hoef je geen analyses van je overtuigingen, je ervaringen of je gedachten voor te doen.
Dan zie je jezelf zonder stress ineens dingen doen of beleven die je eerder eng vond. Want als je doorziet dat je gedachten slechts Fata Morgana’s zijn, luchtspiegelingen die niet echt zijn en verdwijnen zodra je de werkelijkheid ziet, dan is er niets meer wat je tegenhoudt!
