Ik loop te scharrelen in mijn huiskamer en vraag me ineens af of mijn wekkerradio boven per ongeluk is aan gegaan. Of beter gezegd; dat ik die niet goed heb uitgezet. Ik sta stil en concentreer me op wat ik hoor. Ja hoor, het is muziek. Welk liedje is het eigenlijk? Volgens mij die nieuwe van Justin Bieber… Mmm… wat vind ik daar eigenlijk van?
Dan realiseer ik me dat het eigenlijk niet kan, die wekkerradio. Misschien de onderbuurvrouw? Ik ga weer stil staan en luister. Maar het enige wat ik hoor is mijn afzuigkap. Zou dat het zijn? Ik zet de afzuigkap uit en hoor niets. Helemaal niets.
Het doet me denken aan wat wij vaker als mens doen; er komt een gedachte in je op – in mijn geval: ik hoor muziek. Ik neem het heel serieus, ga er uitgebreid voor stil staan en beeld me zelfs in te horen welk liedje het is. En begin me zélfs een mening over het liedje te vormen.
Maar vervolgens blijkt er geen muziek te staan, laat staan dat het het nieuwe nummer van Justin Bieber was… Er was niets. En zo werkt het ook met je gedachten; ze zijn niets. Je hoeft er niet naar te luisteren en je hoeft er al helemaal geen mening over te hebben ?.