Zou het niet ontzettend jammer zijn als je perfect bent zoals je bent, maar jij ziet het niet omdat je denkt dat je anders moet zijn? Zou het niet heel vervelend zijn als je leven zich precies ontvouwt zoals het bedoeld is, maar jij vindt van niet omdat je denkt dat het anders moet? Zou het niet zonde zijn als je altijd gewoon doet wat je doet, maar jij je continu bezighoudt met de gedachte dat er iets anders is dat je zou moeten doen? Zou het geen verspilling van energie zijn als al jouw omstandigheden je dienen, maar jij er tegen blijft vechten omdat je denkt dat ze je hinderen? Zou het niet jammer zijn als je alles al (in je) hebt wat je ooit nodig zou kunnen hebben, maar jij voelt een tekort omdat je denkt dat er nog iets ontbreekt?

Kijk naar binnen en zie daar je perfectie en heelheid. Wat een vrijheid.