Van mensen die een in hun ogen onoverkomelijk probleem of obstakel in hun leven zien, hoor ik wel eens dat de kern van de ‘boodschap’ van de ShiftAcademy (je leeft en beleeft het denken) te makkelijk is. Te kort door de bocht. Niet ‘toepasbaar’ in dit specifieke geval.
Ik vergelijk dat probleem of obstakel dan wel eens met een dubbele open beenbreuk. Als leek/slachtoffer kijk je naar zo’n verwonding en weet je niet wat je moet doen. Snap je niet hoe het ooit goed moet komen. Je raakt misschien in blinde paniek, valt flauw of geeft over.
Een deskundige (voor zo’n breuk waarschijnlijk een orthopedisch chirurg) kijkt ernaar en blijft gelukkig rustig. Het zou heel vervelend zijn als hij of zij ook in paniek zou raken, flauw zou vallen en over zou geven. Dat hoeft niet, want hij/zij snapt die materie en kan jou geruststellen. Hij/zij weet wat te doen.
En er is waarschijnlijk geen patiënt te vinden die dan zegt: “Nou, dat kan jij nu wel zo makkelijk zeggen, wat platen en schroeven erin en hechten, maar dat lijkt me wat al te simpel, hoor. Kijk eens hoe het eruit ziet! Hoe dat bloed gutst en die wond rafelt! Heb je wel gezien dat er maar liefst twee breuken zitten? Die zijn ook niet helemaal recht, hoor. Heb je zelf wel eens zo’n beenbreuk gehad? Nee? Hoe weet je dan of zo’n operatie wel werkt?” Nee…meestal laat men zich gewoon onder narcose brengen en ondergaat de behandeling.
Het is interessant dat we dat bij ‘abstracte’ problemen vaak anders doen. We willen onze gesprekspartner uitvoerig wijzen op alle aspecten van het probleem, we benadrukken hoe groot het is, hoe lang het al bestaat en hoe diep het wel niet zit. Terwijl we bij zo’n abstract probleem (mijn bedrijf komt niet van de grond, mijn kind ontspoort, ik heb iets ergs meegemaakt, mijn relatie loopt niet lekker, ik heb last van angstaanvallen of een depressie) zélf de deskundig chirurg kunnen zijn. Als we tenminste bereid zijn om te zien hoe de menselijke geest werkt en daardoor inzicht en helderheid verkrijgen.