We zijn zo gewend om ons druk te maken dat we ervan schrikken als we het een keer niet doen. Stress is compleet normaal in onze cultuur. Zo normaal dat we het gekker vinden als het er niet is dan als het er wel is.
Misschien heb je het wel eens meegemaakt, dat je vlak voor je iets ‘spannends’ moest gaan doen opeens heel rustig was. Geen rondbuitelende gedachten in je hoofd over dat wat je te wachten stond. Geen zweethanden, knikkende knieën of hartkloppingen. Geen behoefte om nog voor te bereiden of dingen aan te passen.
Mij bekruipt op zo’n moment altijd het gevoel dat er iets mis is. Dit is eng. Waarom ben ik niet meer zenuwachtig? Hier klopt iets niet…
Het voelt als de stilte voor de storm – een onheilspellend voorteken van naderende verdoemenis. Het moet wel een voorbode zijn van een gênante afgang of een slechte beoordeling.
Want ik kan toch niet klaar zijn met voorbereiden? Het werk is nooit gedaan. Er is altijd wel een zinnetje dat ik beter kan onthouden voor de presentatie of een begrip dat ik niet ken voor het tentamen. Altijd nog wel iets om klaar te zetten, te controleren of bij te schaven.
En als ik niet klaar ben met me voorbereiden… Waarom ben ik dan niet in de stress? Je rustig voelen voor een spannende gebeurtenis is niet normaal. Daarom vragen we elkaar ook altijd of het goed gaat komen. Hoe de voorbereiding ging. Of we het niet spannend vinden om zoiets te doen (om elkaar nog maar eens lekker op te fokken…).
Het antwoord? Blijkbaar heb je ergens van binnen de wijsheid dat het zo goed is. Dat je niet meer hoeft te doen om te kunnen presteren zoals je zou willen. Je bent goed genoeg voorbereid en iets in jou weet dat.
Vertrouwen op die wijsheid vinden we moeilijk, want het gaat in tegen de hardnekkige gewoonte die we hebben om onszelf gek te maken. Ooit hebben we bedacht dat het nooit goed genoeg is. Je plaatst de lat en denkt er nooit meer over na. Ook al ga je je slecht voelen van de gevolgen die het heeft. Het is gewoon zo. Al zo lang als je je kunt herinneren.
Gelukkig is het niets meer dan dat – een gewoonte. Je hebt hem ooit gemaakt en dat betekent dat hij ook gebroken kan worden. En dat besef maakt het leven lichter.