Vóór we krampachtig proberen onze kinderen en elkaar allerlei waarden en normen aan te leren (de onze, want die zijn immers de beste), laten we ons dit realiseren: een menselijk wezen wordt geboren met een sterk signaal van Liefde in zich, de natuurlijke staat van zijn, een goed gevoel. Van dat centrum kun je je vandaan bewegen met niet-liefdevolle (angstige) gedachten, maar dat wordt onmiddellijk opgemerkt. Er komt namelijk een signaal in de vorm van een vervelend gevoel, variërend van wanhoop tot depressie tot verveling. Dat signaal geeft niet aan dat er werkelijk iets mis in, maar duidt er simpelweg op dat je denken niet in lijn is met je liefdevolle centrum.
Het lijkt me oneindig veel effectiever om onze kinderen en elkaar te wijzen op de werking van dit systeem. Want vanuit dit centrum handelt iedereen (indien nodig) altijd adequaat en liefdevol (hoewel niet noodzakelijkerwijs volgens onze bedachte waarden en normen). Heb je je uit het centrum vandaan gedacht? Geen enkel probleem, je keert vanzelf terug naar je natuurlijke staat van zijn. Daar kun je op rekenen.
Dit systeem werkt perfect, in tegenstelling tot onze steeds veranderende en cultuur- en contextafhankelijke waarden en normen (en het is zoveel eenvoudiger!)