Ik sta bij de bushalte en er komt maar geen bus. Zenuwachtig check ik voor de zoveelste keer de app op m’n telefoon. Die me hetzelfde vertelt als alle keren daarvoor: de bus heeft vertraging.
Maar ik heb een afspraak, dus die overstap die ik moet maken op het station kan ik niet missen. Voor de zekerheid check ik de app nog een keer. En nog een keer. De bus heeft nog steeds vertraging.
Dan opent zich ergens in mijn hoofd een sluis en word ik overspoeld door een stortvloed van gedachten. Mijn overstap vertrekt over drie minuten en de rit naar het station duurt ook drie minuten. En op het station moet ik ook nog naar de halte lopen. Dat gaat dus niet meer goed komen. Dat weet ik zeker. Terwijl het zo belangrijk is dat ik die bus haal. Ik kan niet de volgende bus pakken, kom ik te laat. En te laat komen? Daar doe ik niet aan.
Eindelijk komt er een bus. Maar de stortvloed blijft maar komen. “Wat zouden ze wel niet van me denken? Had ik niet beter kunnen gaan lopen? Waarom heb ik geen bus eerder gepakt? Moet ik mijn afpsraak bellen om te zeggen dat ik later ben? Oh, wat onbeleefd… diegene is helemaal voor mij gekomen en ben ik er nog niet.” Ik denk alsof mijn leven er vanaf hangt.
Op het station aangekomen zie ik de bus die al weg had moeten zijn gewoon nog bij de halte staan. Ik ren er naartoe. Rust heb ik niet. Niet tot ik zit en zeker weet dat ik niet te laat ga komen.
Een bus zonder chauffeur, blijkt dan. Stukje bij beetje sluit de sluis zich weer, al is de knoop in mijn maag nog niet weg.
Minuten later komt er een glimlachende buschauffeur aanlopen met een kopje koffie in zijn hand. Waarschijnlijk bij het koffiezetapparaat een leuke collega tegengekomen of zo, terwijl ik me mentaal in allerlei bochten had gewrongen omdat ik een bus moest halen die eigenlijk te laat weg zou gaan.
Op dat moment drong het tot me door: je hebt geen controle. Je kan allerlei acrobatiek uitvoeren en vreselijke doemscenarios bedenken, maar voor je gedachtenstortvloed gaat geen buschauffeur te laat weg. Dat is toeval. Ik wist zo zeker dat het niet meer goed ging komen en het was gewoon níet waar. Moet ik die gedachten de volgende keer toch maar niet zo serieus nemen…
