Een losse greep uit de grote hoeveelheid adviezen die ik in de loop der jaren oppikte tijdens therapie en uit zelfhulpboeken:

“Je moet positief denken, dat is beter voor je!”

“Doe deze techniek om je gedachten te laten verdwijnen!”

“Ga terug naar je akelige jeugdherinnering en herleef het trauma om te kunnen transformeren tot een gezond mens”.

“Analyseer wat er vroeger gebeurd is en begrijp waarom, dan kun je verder”.

Het gaf mij de indruk dat er ‘goede’ en ‘foute’ gedachten zijn. Van de goede word je gelukkig en succesvol (“Ik ben geweldig en het waard om miljonair te zijn”) en van de slechte depressief (“Met mij wordt het NOOIT wat!”).

Met dat uitgangspunt in gedachten stond mij dus maar één ding te doen: zorgen dat de gedachtenpolitie 24/7 patrouilleerde. Zodat elke negatieve gedachte direct werd omgebogen, afgeslagen of bekeerd. Alleen positieve gedachten mochten er zijn en daar moest streng op gehandhaafd worden.

Dat werkte best wel. Een beetje. Maar het had twee grote nadelen.

Ten eerste kostte die gedachtenpolitie nogal wat energie. Het was bijna een extra baan om te zorgen dat ik slechts over de ‘juiste’ gedachten beschikte.

Ten tweede was ik dubbel de sigaar als het een keer niet lukte om positief te zijn. Want op die momenten faalde ik niet alleen in positief zijn, ik faalde daar bovenop in het controleren van mijn gedachten door mijn gedachtenpolitiecorps. Wat de put waarin ik zakte, boordevol zelfverwijten, alleen maar dieper maakte.

Inmiddels heb ik de gedachtenpolitie ontslagen omdat ik ze niet meer nodig heb. Het misverstand dat hun bestaan noodzakelijk maakte, is verdwenen.

Nu ik besef dat een gedachte niks is – geen kracht heeft, geen kwaad kan, zelf verzonnen is  – hoef ik hem ook niet serieus te nemen. Ik zie nu dat mijn gedachten – zowel de positieve als de negatieve – niet meer zijn dan een radio die voortdurend op de achtergrond aan staat.

Het is ruis waar ik niets mee hoef. Zoals ik niets hoef met een vervelend liedje op de radio, omdat dat over een paar minuten toch weer voorbij is, hoef ik ook niks met een negatieve gedachte. Lekker laten ruisen op de achtergrond in de wetenschap dat ik straks vanzelf een andere gedachte heb.

Het scheelt bergen energie, zo’n leven zonder gedachtenpolitie. En gek genoeg ben ik stukken rustiger en gelukkiger nu zij geen bekeuringen meer uitdelen!

Laat alsjeblieft een reactie achter: heb jij last van de gedachtenpolitie?