Er is een diagnose gesteld bij je kind. Wat nu? Er zijn wachtlijsten bij de GGZ en ondertussen verandert er niets. Het kan ook zijn dat je als ouder of begeleider ziet dat reguliere behandeling niet altijd even succesvol is of zelf niet meer kunt omgaan met de situatie en je vraagt je af of er een andere weg naar geestelijk welzijn bestaat.

Je kind voelt zich buitengesloten en wordt misschien gepest. Er is iets voorgevallen wat grote impact heeft gehad. Hij of zij ervaart verdriet en sluit zich af van de buitenwereld. Als ouder voel je je machteloos terwijl je je kind steeds ongelukkiger ziet worden.  Het liefst zou je ongedaan maken wat er gebeurd is en je kind wapenen tegen het verdriet.

Achterblijven, voorlopen, buiten de boot vallen, weerstand tegen het hele school gebeuren, problemen met een leerkracht of het leren zelf; school levert een dagelijks terugkerende strijd op. Je zou zo graag willen dat je kind lekkerder in zijn of haar vel zou zitten. De huidige situatie trekt een wissel op het gezin en dat zou je graag anders zien.

Zodra je ziet hoe het systeem werkt, valt de behoefte om je kind ’te fixen’ snel weg. Evenals de zorgen die je had. Als begeleider wordt je werk een stuk makkelijker. Dat levert een enorme ontspanning op. Voor alle partijen! Die ontspanning werkt door op het/je kind met vaak verrassende gevolgen voor nu en de toekomst.

Herkennen dat de essentie van je kind of patiënt ongeschonden is, geeft een groot vertrouwen. In jezelf en je opvoeding of begeleiding. In het kind, in de toekomst en in het leven in zijn algemeenheid. Daarmee leef je voor wat het kind het hardste nodig heeft en open je de deur naar gebalanceerd leven. 

Met de frisse blik die inzicht in de 3 principles je kan bieden, kun je weer genieten van je kind. En/of genieten van je werk en het feit dat je begeleiding nu zoveel makkelijker en effectiever is geworden. En ook hier leef je voor en zul je (het) kind(eren) jouw voorbeeld zien volgen en lichter zien leven.